Od wielu lat gra w kinie, telewizji i teatrze. Ten wybitny aktor ma w swoim dorobku wiele drugoplanowych, ale wyrazistych ról. W 1983 roku został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. Pochodzi z tradycyjnej, śląskiej rodziny. Jego ojciec był górnikiem, ale pracował także jako stolarz. To dzięki niemu Marian pokochał literaturę i teatr. Do studiów w szkole teatralnej zachęcił Dziędziela jego przyjaciel z Liceum im. 14 Pułku Powstańców Śląskich w Wodzisławiu, Andrzej Dragon (dziś profesor Francuskiej Akademii Nauk). Marian został przyjęty do krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej z adnotacją, że w ciągu pierwszego semestru musi nauczyć się mówić poprawnie po polsku. W owym czasie Dziędziel mówił czystą gwarą śląską. Marian studiował na jednym roku m.in. z Jerzym Trelą, Haliną Wyrodek, Jerzym Fedorowiczem. Na deskach teatru tej uczelni wystąpił w przedstawieniu „Kondukt” Bohdana Drozdowskiego (1968) w reżyserii Jerzego Kaliszewskiego.

W 1969 roku ukończył PWST. W tym samym roku rozpoczął pracę w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie. Debiutował rolą Stanisława, księcia Wiśniowieckiego w „Złotej czaszce” Juliusza Słowackiego (1969), w reż. Jerzego Golińskiego. Ma w swoim dorobku role zagrane m.in. u Krystyny Skuszanki, Jerzego Krasowskiego, Macieja Prusa, Tadeusza Bradeckiego. Bliska jest mu postać Nosa, w którą wcielił się w „Weselu” Stanisława Wyspiańskiego (1973), w reż. Mikołaja Grabowskiego. Był Iwołginem w „Idiocie” fiodora Dostojewskiego (2002) w reż. Barbary Sass. Zagrał Patrycjana w „Kaliguli” Alberta Camus (2003) w reż. Agaty Dudy-Gracz, Wasilija Iwanowicza Kaczałowa w „Śnie o jesieni” Jona Fossego (2004) w reż. Mariusza Wojciechowskiego. Ma w swoim dorobku około trzydziestu przedstawień Teatru Telewizji.

Po raz pierwszy przed kamerami wystąpił w serialu „Stawka większa niż życie” w odcinku pt. „Liść dębu”. Na dużym ekranie debiutował rolą powstańca w pierwszej części trylogii śląskiej Kazimierza Kutza pt. „Sól ziemi czarnej” (1969). Wystąpił także w następnej części pt. „Perła w koronie” (1971). W 1994 zagrał w filmowym zapisie pacyfikacji kopalni „Wujek”, dramacie „Śmierć jak kromka chleba” Kutza oraz w serialu tego reżysera pt. „Sława i chwała” (1997). Dziędziel występował w filmach Wandy Jakubowskiej, Laco Adamika, Janusza Kidawy, Antoniego Krauze, Tomasza Zygadło, Macieja Wojtyszko, Wojciecha Wójcika, Henryka Kluby, Waldemara Szarka. Był więźniem, tłumaczem w Auschwitz w filmie Krzysztofa Zanussiego „Życie za życie. Maksymilian Kolbe” (1990).

Przełom w karierze Dziędziela nastąpił w 1996 roku, gdy zagrał Kunę, byłego pracownika SB w „Grach ulicznych” Krzysztofa Krauze. Z reżyserem tym spotkał się także na planie filmu „Sieć” (2000) prezentowanym w cyklu „Wielkie rzeczy”. Marian był pszczelarzem Ferkiem w filmie biograficznym o krynickim artyście malarzu pt. „Mój Nikifor” (2004) Krauze.

Operator „Gier ulicznych” Łukasz Kośmicki jest autorem scenariusza filmu „Sezon na leszcza” (2000). To on polecił Dziędziela aktorowi i reżyserowi Bogusławowi Lindzie. W „Sezonie na leszcza” Marian zagrał policjanta, współpracownika i przyjaciela „Gliniarza” (Linda). Dziędziel wystąpił w epizodzie w „Pianiście” (2002) Romana Polańskiego. Był bezrobotnym mistrzem hydrauliki, uczestnikiem programu rozrywkowego w „Show” (2003) Macieja Ślesickiego. „Czas surferów” (2004) Jacka Gąsiorowskiego, opowiada historię Dżokera (Bogusław Linda), który postanowił zemścić się na byłym pracodawcy, biznesmenie Czarneckim (Marian Dziędziel). Marian zagrał Helmuta w komedii kryminalnej „Vinci” (2004) Juliusza Machulskiego, filmie o kradzieży obrazu Leonarda da Vinci „Dama z łasiczką” z Muzeum Czartoryskich w Krakowie. „Komornik” (2005) Feliksa Falka, to opowieść o jednym dniu pracy komornika (Andrzej Chyra).

Wojciech Smarzowski robił fotosy i kręcił reportaż z planu „Gier ulicznych”. Następnie zaangażował Dziędziela do własnego filmu pt. „Małżowina” (1998). Reżyser zrealizował spektakl Teatru Telewizji pt. „Kuracja” (2001) Jacka Głębskiego, w którym Dziędziel zagrał Ordynatora i Dziadka. Rola Wiesława Wojnara, ojciec panny młodej, który organizuje tytułową uroczystość w filmie „Wesela” (2004) Smarzowskiego, przyniosła aktorowi nagrodę jury na XXIX Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni oraz Orła – Polską Nagrodę Filmową za najlepszą pierwszoplanową rolę męską. Dziędziel zagrał także w spektaklu Smarzowskiego „Kraksa” wg Friedricha Dürrenmatta (2005) w krakowskim Starym Teatrze.

Marian wystąpił w serialach telewizyjnych: „Białe tango” (1981), „Blisko, coraz bliżej” (1982), „Ucieczka z miejsc ukochanych” (1987), „Pogranicze w ogniu” (1988), „Rodzina Kanderów” (1988), „Modrzejewska” (1989), „W piątą stronę świata” (1990), „Dom” (1980-2000) i w serialach kryminalnych „Glina” (2003-04) Władysława Pasikowskiego i „Oficer” (2004) Macieja Dejczera. Przez kilka lat prowadził krakowski „Telewizyjny Koncert Życzeń”. Dziędziel ma w Krakowie firmę tapicerską.