Niewiele jest filmów, które potrafią mnie pozytywnie zaskoczyć. Większość z ostatnio oferowanych widzom obrazów razi wtórnością fabuły oraz powielaniem utartych schematów. Przy tym komercyjnym zgiełku wysokobudżetowych megaprodukcji warto czasem poświęcić swój czas dla dzieł takich jak „Lipna panna młoda”, wręcz onieśmielających powiewem świeżości i przyjemnym wrażeniem odmienności.
Film opowiada o międzynarodowej gwieździe kina - Larze Tyler (Alice Eve), która pragnie wyjść za mąż za swojego chłopaka (David Tennant). Po kolejnej nieudanej próbie małżeństwa decyduje się na ślub na nieco zapomnianej przez świat, odległej szkockiej wyspie Hegg. Chcąc uniknąć paparazzi, menadżer Larry zatrudnia miejscową dziewczynę Katie (Kelly Macdonald), jako tytułową przynętę. Niespodziewanie pomiędzy przyszłym mężem, a fałszywą panną młodą mocno zaiskrzy.
„Lipna panna młoda” jest jednym z filmów, po których człowiekowi świat wydaje się być zdecydowanie przyjemniejszym. Pewna szkocka zaściankowość, uroki wyspy i mimo wszystko bardzo ciekawy wątek miłosny powodują, że niemal półtorej godziny seansu mija w oka mgnieniu. Największą zaleta produkcji jest niepowtarzalny scenariusz, zdecydowanie odmienny od tandetnych, przerysowanych, ckliwych i kiczowatych romansideł. O jego sile stanowią również ciekawi, dobrze poprowadzeni bohaterowie. Z zainteresowaniem przyglądamy się rozwijającemu się uczuciu pomiędzy lokalnym kopciuszkiem i popularnym pisarzem z blokadą twórczą. Już pierwsza wspólna scena Katie i Jamesa wskazuje, że oboje doskonale się rozumieją i nadają na jednakowych falach. Zaskakuje ich wielkie i niespodziewane uczucie, które wydaje się być równie nierealne, co również zaskakująco przyjemne, urokliwe i skromne w swej urzekającej formie. Bohaterów przyjemnie ogląda się na ekranie i chociaż wiemy, że czeka nas happy end, to jednak w pewnym sensie wzrusza on nawet tak kinowo bezduszną, krytyczną i pozbawioną miłosnych uniesień (w czasie seansu) osobę jaką jest niżej podpisany recenzent. Scenarzyści stawiają na genialną prostotę i minimalizm, dzięki czemu ograniczonymi środkami budują pewny, unikatowy, nastrojowy klimat produkcji. Na uwagę zasługuje również błyskotliwe poczucie humoru, wzbudzające uśmiech na twarzy rozradowanego widza. Zwraca uwagę pewne sarkastyczne przedstawienie życia celebrytów, które w sztuczny i niezrozumiały sposób walczą z paparazzi.
O sile produkcji stanowi genialne aktorstwo, a przede wszystkim były gwiazdor „Doktora Who” David Tennant, który jednak momentami stanowi wyłącznie tło dla popisów Kelly Macdonald. Aktorka wnosi do filmu pewien powiew świeżości, mając w sobie coś niezwykle urokliwego i prawdziwego. Posiada przy tym również niezwykły talent komediowy, pozwalający opanować jej filmowy ekran. Po raz kolejny swoje umiejętności potwierdził również Tennant, który dzięki swojej genialnej mimice twarzy, gestach oraz dykcji potrafi całkowicie zmienić nastrój danej sceny, nadając jej w zależności od wymagań scenariusza dramatyczny lub komediowy charakter. Aktor swoim występem w „Lipnej pannie młodej” udowodnił, że nie należy go kojarzyć wyłącznie z Doktorem, bowiem stać go na zdecydowanie więcej. Najsłabszym członkiem obsady wydaje się być Alice Eve, której kreacja przedstawia Larę jako kolejną rozhisteryzowaną gwiazdkę. Pięknej Eve, brakuje wymaganego na tym poziomie talentu i umiejętności, które pozwoliłyby jej nadać swojej bohaterce pewien wielowymiarowy format, pozwalający zapałać widzowi do niej empatią.
Nie oszukujmy się, „Lipna panna młoda” nie zmieni oblicza kina, a większość widzów nigdy nie zobaczy tego filmu. Jest jednak w tej prowincjonalnej historii coś niezwykłego, niepowtarzalnego i nastrojowego, powodującego, że na sercu robi się cieplej. Właśnie dlatego warto poświęcić swój czas właśnie tej produkcji, która przeciwnie do słów bohaterki nie jest jedynie „kolejnym rozdziałem” naszej domowej biblioteki kinowej, lecz niezwykle interesującą i urzekającą książką, o której szybko nie zapomnimy.
