Bashir Mraish to znany jordański rysownik, autor politycznych satyr, członek Ruchu Wyzwolenia Palestyny, a także syn Mamouna Mraisha, zabitego przez Mossad w Atenach w 1983 roku. Film jest rekonstrukcją tych tragicznych zdarzeń. Widzimy jak zamaskowani motocykliści ostrzelali samochód, którym jechał kilkuletni Bashir wraz z ojcem i jego kolegami. Zginęli wszyscy dorośli, a Bashir został ranny. Mimo, że przeżył uznano go za martwego. W filmie, już jako dorosły człowiek, powraca do tych tragicznych zdarzeń, próbując uporać się z przeszłością.

Z offu słyszymy głos dorosłego Bashira, który przywołuje wspomnienia o ojcu, jak również opowiada o wydarzeniach z historii Palestyny. Pragnąc poznać całą prawdę na temat ojca, odwiedza jego dawnych kolegów, którzy opowiadają o historii Ruchu Wyzwolenia Palestyny. Z kolei zapytana o ojca matka nie ma dobrych wspomnień. Jest pełna żalu za to, że ojciec nie interesował się domem i rodziną. Nie rozumie też dlaczego tak był pochłonięty działalnością wyzwoleńczą.

Potrzeba zbadania, czy raczej prześwietlania przeszłości, jest w tym filmie unaoczniona w sposób silny i widoczny. Podkreślają ją również sceny z prawdziwego prześwietlania mózgu, jakim poddany jest Bashir. A wszystko po to, aby w sposób wyraźny zobrazować jak względne okazuje się być w efekcie ludzkie życie. Szczególnie, gdy poświęca się go polityce i wystawia jako broń do walki z nierozwiązywalnym z góry konfliktem. A ten odgrywa poważną rolę w Jordanii, gdzie ponad jedna trzecia narodu to palestyńscy uchodźcy.

źródło: internet