Mówi się, że każdy z nas jest w pewnym sensie aktorem i nakłada maskę. Ciężko jest poznać dogłębnie drugiego człowieka i się na niego otworzyć, dlaczego? Ponieważ czujemy się obserwowani. W naszym życiu każdy z nas odgrywa jakąś rolę i próbuje się dostosować do scenerii w jakiej położyło go życie, czujemy na sobie presję społeczeństwa i silną potrzebę dopasowania się, by nie zostać wykluczonym. Jesteśmy pod ciągłą kontrolą, czy nasze zachowania nie odbiegają od pewnych, wyznaczonych norm. To właśnie to poczucie, jakby ktoś na nas stale patrzył, zainspirowało reżyserkę Ishanę Shymalan do stworzenia filmu ,, The Watchers”.
Warto zaznaczyć, że dla Pani Ishany jest to debiut reżyserski w świecie kina. Córka słynnego reżysera M. Night Shyamalana, uznanego przede wszystkim za stworzenie filmu ,,Szósty zmysł”, z pewnością spotkała się już ze zjawiskiem ”wiecznej obserwacji”. Mając sławnych rodziców musiała się liczyć z tym, że media będą ją ciągle brały pod lupę. Dla młodej reżyserki stało się to źródłem inspiracji do stworzenia pierwszego horroru, który skupia się na młodej dziewczynie, będącej po trudnych przeżyciach, które sprawiły, że zamknęła się ona na świat, jej bliskich, a nawet na samą siebie. Mina (Dakota Fanning), za młodu straciła matkę w wypadku samochodowym, który jak się później okazało, sama spowodowała. To wydarzenie, było dla dziewczyny na tyle traumatyczne, że obrzydła jej nawet własna osoba i wychodząc gdziekolwiek, wolała wypożyczyć perukę i udawać przed światem kogoś zupełnie innego, kogoś kim by wolała być. Jednym słowem ciągle uciekała od samej siebie i nakładała maskę, próbując zakamuflować swoją prawdziwą postać.
Pewnego dnia szef ze sklepu zoologicznego, w którym pracowała, zlecił jej dostarczenie papugi dla klienta. Schemat może się wydać dość prosty jak na horror, bo Mina, podczas swojej drogi z pierzastym pasażerem, trafia do mrocznego lasu, z którego nie jest w stanie się wydostać. Słońce powoli chowa się za horyzont, klimat staje się coraz bardziej mroczny, a im ciemniej się robi, tym coraz częściej słyszymy trzask łamanych gałęzi, cienie przemykające szybko za jej plecami. Wzrasta poczucie zagrożenia. Nagle napotyka ona starszą kobietę - Madeline (Olwen Fouéré ), za którą zaczyna biec wystraszona, prosząc by ta jej pomogła. Tajemnicza staruszka zaprowadza ją do małego budynku, w którym pozwoliła jej się schronić tłumacząc zagrożenie. Na miejscu poznaje jeszcze dwie przebywające tam osoby - Ciarę (Georgina Campbell) oraz Daniela (Olivier Finnegan). Dowiaduje się, że w lesie, gdy tylko zapada zmrok, pojawiają tajemnicze potwory, które nazywają ,,obserwatorami”. Każdego wieczoru, cała czwórka musi stawać przed lustrem weneckim, przez które tajemnicze istoty ich obserwują.
Pomieszczenie, w którym spędzają noce, nazywają ,,kojcem”, który dla tych dziwnych stworzeń staje się czymś w rodzaju telewizji lub teatru. Obserwują każdy ruch bohaterów, ćwiczą i analizują ich zachowania, a nawet naśladują ich głosy i wygląd. Zamknięci w ciasnym pomieszczeniu, za wielką szybą, przez którą noc w noc podglądają ich obce i przerażające istoty. Jest to jednak ludzka cecha, wciąż patrzymy na innych, naśladujemy pewne zachowania, próbując w jakiś sposób nadążyć za resztą świata, dopasować się do otoczenia. Jesteśmy pod stałą obserwacją społeczeństwa, czy w przypadku, gdy jest się osobą publiczną, pod ostrzałem mediów i fanów, którzy są naszymi ,,obserwatorami” i patrzą na nasz każdy ruch.
Wokół filmu narosły pewne kontrowersje, które spowodował fakt, że jednym z producentów filmu jest ojciec debiutantki, jednak kobieta mocno zaznaczyła, że chociaż miała wsparcie osławionego M. Night Shyamalana, to jednak całościowy efekt jest zwieńczeniem jej determinacji i ciężkiej pracy. Młoda Shyamalan, z pewnością miała do czynienia z obserwacją, będąc dzieckiem sławnego reżysera. ,,The Watchers” ma w sobie jej osobistą wiadomość do świata, aby nie zamykać się na samego siebie i być sobą, torując swoje własne szlaki. W swoim filmie eksploruje tematy strachu przed oceną i byciem obserwowanym. Inspiracją były jej osobiste obawy związane z tym, jak postrzegają ją inni oraz jak to wpływa na psychikę jednostki. M. Night Shyamalan i jego córka Ishana mają bliską i owocną relację, szczególnie widoczną w ich wspólnych projektach filmowych. Reżyserka, inspirowana sukcesem ojca, podąża jego śladami, tworząc własną ścieżkę w branży filmowej. Ten film jest pierwszym, który zrealizowała samodzielnie, jednak wcześniej współpracowała już przy produkcjach filmowych, tj. serialu ,,Servant”. Styl reżyserski Ishany jest bardziej metodyczny i otwarty na nowe pomysły w porównaniu do energicznego i zdecydowanego podejścia jej ojca na planie, co pokazuje, że kobieta dopracowuje swój styl i próbuje tworzyć własne samodzielne prace, by zasłynąć ze swojej oryginalności i twórczości, nie będąc wyłącznie kojarzoną z wizerunkiem sławnego ojca.
Shyamalan czerpie inspiracje od znanych twórców filmowych, takich jak Hayao Miyazaki, znanego z filmów takich jak "Spirited Away" i "Howl's Moving Castle", podkreślając głęboką fascynację elementami fantastyki, które są całkiem wyraziste w jej najnowszym projekcie. Ishana chciała, aby w jej filmie połączyły się elementy fantazji i horroru, tworząc coś, co jest zarówno magiczne, jak i pełne napięcia, dodając do tego irlandzki folklor. Pojawiają nam się tutaj zatem wróżki, czyli tajemniczy obserwatorzy, które po wojnie z rasą ludzką, zostały uwięzione w lesie, teraz próbując uczyć się ludzkich zachowań od głównych bohaterów, by w przyszłości móc powrócić do świata ludzi.
Trzeba również zaznaczyć, że film ten nie był wizją twórczą reżyserki, ale adaptacją powieści "The Watchers" A.M. Shine. Autor książki kontrolował przebieg prac nad produkcją oraz był zadowolony z adaptacji, podkreślając, że reżyserka Ishana Shyamalan świetnie oddała klimat jego powieści. Sami fani jego twórczości nie byli już jednak tak łaskawi doceniając wierne odwzorowanie atmosfery grozy i niepokoju obecnej w książce, jak również dobre przedstawienie postaci i mrocznego klimatu irlandzkich legend. Jednakże, niektórzy wyrażali rozczarowanie pewnymi zmianami w fabule i postaciach na potrzeby filmu, jednak jak już powszechnie wiadomo, jest to zmora każdego reżysera, który chce nakręcić coś na podstawie powieści. Dakota Fanning, która wcieliła się w główną rolę Miny, zaznaczyła, że jej podejście do odgrywania postaci opierało się głównie na scenariuszu, mimo że była pod wrażeniem oryginalnej książki. Podkreśliła również, jak ważne było oddanie ducha postaci i historii A.M. Shine'a na ekranie. Georgina Campbell, dodała zaś, że choć jej postać była mniej rozwinięta w książce, film dał jej szansę na dodanie głębi i nowych aspektów do jej postaci.
Mimo wszystko film nie jest wielkim sukcesem młodej Ishany. Choć wielu krytyków chwali sobie mroczny klimat, to krytykuje się tempo narracji i scenariusz. Bob Strauss z San Francisco Chronicle zauważył, że film stanowił nieudolne połączenie celtyckiego folkloru i współczesnych tropów horroru, co uczyniło go niesatysfakcjonującym dla fanów obu gatunków. Pamiętajmy jednak, że jest to debiut młodej reżyserki za kamerą, a przed nią jeszcze na pewno długa kariera. Być może w przyszłości ujrzymy jeszcze inne projekty Shyamalan, które zyskają nie tyle większe uznanie wśród krytyków, lecz przyniosą jej sławę na miarę ojca, a być może nawet większą.
