Grupa kilkunastu mężczyzn majestatycznie kroczy w stronę kamery. Eleganckie garnitury, starannie dobrane koszule oraz dodatki - chusteczki w butonierkach i kapelusze. Poprawiają rozwiewane przez wiatr poły marynarek. To swenkowie, niewielka grupa Zulusów z Johanesburga, którzy stworzyli własną subkulturę.
W każdy weekend zamieniają robocze kombinezony na garnitury od najlepszych krawców i stają do rywalizacji o tytuł najelegantszego, najmodniejszego swenki.

Reżyser wprowadza fikcyjnego narratora, starego wagabundę, który wprost do kamery snuje opowieść o losach Sabelo, młodego swenki, któremu tydzień przed świętami Bożego Narodzenia (i tydzień przed weselem) umiera ojciec. Pogrążony w rozpaczy Sabelo zastanawia się, czy porzucić swenków. Grupa również poniosła stratę - zmarły był ich przywódcą. Sposób, w jaki mężczyźni wyjdą z kryzysu, ujawnia istotę ich sposobu życia.

Bycie swenką to pielęgnowanie poczucia własnej wartości, szacunku do samego siebie i innych. To nie tylko dbałość o elegancję, ale też o odpowiednie zachowanie i przestrzeganie zasad.

źródło: internet