Właściwie Jean-Marie Maurice Schérer. Ur. 4 kwietnia 1920, Tulle, Francja. Reżyser filmowy, scenarzysta, krytyk i teoretyk filmu, pisarz, aktor. Znany także jako Gilbert Cordier - pod tym pseudonimem napisał powieść podczas okupacji.

W latach 50. rozpoczął karierę krytyka filmowego, używając pseudonimu Eric Rohmer. Opublikował liczne teksty poświęcone m. in. filmom Roberta Rosselliniego, Howarda Hawksa, Jeana Renoira, Kenji Mozoguchiego w następujących pismach specjalistycznych: Les Temps modernes, La Gazette du cinéma, La Revue du cinéma, Arts etc. W 1956 r. wraz z grupą młodych miłośników kina i filmowców założył pismo Cahiers du Cinéma (do grupy założycieli należeli obok Rohmera: Francois Truffaut, Jean-Luc Godard, Jacques Rivette i Claude Chabrol).

W latach 1957-63 Eric Rohmer był redaktorem naczelnym tego czasopisma. W 1957 r. wspólnie z Claudem Chabrolem opublikował eseistyczną monografię poświęconą Alfredowi Hitchcockowi. Swoją dysertację doktorską poświęcił aspektom twórczości Friedricha Wilhelma Murnaua: L'Organisation de l'espace dans le "Faust" de Murnau. Od początku lat 50. realizował filmy krótkometrażowe.

Zadebiutował filmem fabularnym dopiero w 1960 r. (Pod znakiem lwa - Signe du Lion), choć już w 1952 r. przystąpił do realizacji pierwszej fabuły - niestety nie ukończył filmu. Paradoksalnie więc, mimo że najstarszy w grupie reżyserów Nowej Fali, skupionej wokół Cahiers du Cinéma, zadebiutował jako ostatni. Film został przyjęty entuzjastycznie przez krytykę i publiczność. Następne swoje utwory Rohmer układał w cykle. W latach 1963-72 powstało Sześć opowieści moralnych, a następnie cykl Komedii i przysłów (1980-87). W 1990 r. Rohmer przystąpił do realizacji trzeciego cyklu pt. Opowieści czterech pór roku. Ostatnią jego częścią jest Jesienna opowieść.

Eric Rohmer należy do najwybitniejszych twórców kina francuskiego i kina współczesnego w ogóle. W ciągu 40 lat swojej kariery artystycznej przyznano jego filmom liczne nagrody na festiwalach filmowych. Oto najważniejsze z nich: 1967 - Nagroda Specjalna Jury - Srebrny Niedźwiedź - MFF w Berlinie za film Kolekcjonerka (1967)(na tym samym festiwalu ten film Rohmera został również uhonorowany nagrodą jury młodzieżowego - Youth Film Award - Best Feature Film Suitable for Young People); 1970 - National Society of Film Critics (NSFC) Award oraz New York Film Critics Circle (NYFCC) Award - za Moją noc u Maud (1969) (w obu przypadkach w kategorii: najlepszy scenariusz); 1971 - nominacja do Oscara (również w kategorii scenariuszowej) filmu Moja noc u Maud; Złota Muszla - MFF w San Sebastian za Kolano Klary (1970); 1976 - Grand Prix - MFF w Cannes za Markiza O. (1976) (ex aequo z Nakarmić kruki - Cria cuervos (1976) Carlosa Saury); 1983 - Nagroda FIPRESCI i OCIC (Forum of New Cinema) - MFF w Berlinie - za Pauline na plaży (1983); 1985 - nominacja do Cézara w kategorii: najlepszy reżyser (Meilleur réalisateur) za film Les Nuits de la pleine lune (1984); 1986 - Grand Prix Złoty Lew i nagroda FIPRESCI - MFF w Wenecji za Zielony promień (1986); 1992 - Nagroda FIPRESCI i Jury Ekumenicznego - MFF w Berlinie - za Conte d'hiver (1992); 1998 - Nagroda jury za scenariusz oryginalny - MFF w Wenecji za Opowieść jesienną (1998) oraz za ten sam film National Society of Film Critics (NSFC) Award 1999 w kategorii: najlepszy film nieanglojęzyczny. W 1987 r. jury Montreal Film Festival przyznało Rohmerowi nagrodę specjalną za cykl Komedii i przysłów.