Gustaw Holoubek powiedział o nim, że jest wysłannikiem Pana Boga. Krystyna Janda za nim szaleje. A Wojciech Młynarski chwali go za to, że od lat udowadnia, iż satyra może być jednocześnie mądra i śmieszna. Pod tymi opiniami podpisałaby się zapewne większość Polaków. A w Polsce nie ma człowieka, który nie znałby Stanisława Tyma. Bo on jak mało kto potrafi wyśmiać niedoskonałą rzeczywistość i sprawić, by oddychało się trochę lżej.
Zanim stał się autorem stwierdzenia, że "adresy się zapisuje, aby je zapomnieć", Tym przeszedł w życiu wiele. Historia jego edukacji jest bardzo burzliwa. W latach 1953-55 studiował chemię na Politechnice Warszawskiej. Po relegowaniu go z uczelni, podjął naukę na SGGW na Wydziale Przetwórstwa. Potem był rysunek i prace ręczne w Studium Nauczycielskim. Zatęsknił jednak Tym za przedmiotami ścisłymi i powrócił na chemię na Politechnice. W międzyczasie zatrudnił się jako szatniarz i bramkarz w klubie studenckim "Stodoła", gdzie w 1958 roku rozpoczął występy kabaretowe.
W tym samym roku zdał na studia aktorskie na warszawskiej PWST. Przerwał je jednak dwa lata później. Rozpoczął wówczas trwającą 12 lat pracę artystyczną w Studenckim Teatrze Satyryków (STS), dla którego pisał skecze, reżyserował i grał. W latach 1963-64 był jego dyrektorem. W tym czasie współtworzył także programy kabaretów "Owca", "Dudek", "Lopek" i "Wagabunda", w których również występował. Od 1984 do 1986 roku był dyrektorem Teatru Dramatycznego w Elblągu.
Tym po raz pierwszy pojawił się na ekranie w 1959 roku. Najpierw były to jednak epizodyczne role u Kazimierza Kutza, Janusza Morgensterna, Jerzego Skolimowskiego, czy Andrzeja Kondratiuka. Przełomem był "Rejs" Marka Piwowskiego, gdzie wcielił się w pasażera na gapę, który zostaje mylnie wzięty za "kaowca", czyli instruktora kulturalno-oświatowego. Potem była rola robotnika na budowie w serialu "Czterdziestolatek". W 1974 roku rozpoczęła się jego współpraca ze Stanisławem Bareją, u którego zagrał w komedii "Nie ma róży bez ognia". Rok później pojawił się w "Niespotykanie spokojnym człowieku". W 1976 roku napisał pierwszy scenariusz dla Barei - "Brunet wieczorową porą".
Przy "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz" był już nie tylko autorem historii, ale też drugim reżyserem. Podobnie było przy cieszącym się niegasnącym uwielbieniem "Misiu" z 1980 roku oraz "Rozmowach kontrolowanych" z 1991 roku. Za scenariusz do tego drugiego filmu dostał nagrodę na festiwalu w Gdyni. Pomiędzy kolejnymi wspólnymi projektami z Bareją, Tym znalazł czas na role u Andrzeja Wajdy w "Smudze cienia", Piotra Szulkina w "Wojnie światów – następnym stuleciu", Piwowskiego w "Uprowadzeniu Agaty" i Władysława Sikory w "Baśni o ludziach stąd". W 2004 roku Tym podłożył głos w polskiej wersji językowej animowanego filmu "Iniemamocni", gdzie został szefem Iniemamocnego. Na 2007 rok zapowiadana jest premiera "Misia 2", do którego napisał scenariusz i w którym ponownie wcielił się w prezesa klubu sportowego Ryszarda Ochódzkiego.
Tym jest także autorem słuchowisk radiowych i sztuk teatralnych, m.in. "Ciemnego grylaża", którą napisał z Jerzym Dobrowolskim, "Kochanego Pana Ionesco!", "Rozmów przy wycinaniu lasu" i "Rock & Trolla". W latach 90-tych pisał felietony dla tygodnika "Wprost", za co w 1998 roku został uhonorowany Nagrodą Kisiela. Od 2001 roku pisze dla "Rzeczpospolitej". W 2005 roku wydał zbiór swoich tekstów i rysunków zatytułowany "Mamuta tu mam. Utwory zebrane spod łóżka".
Tym ma w swej kolekcji nagrodę od programu "Pegaz", przyznaną mu "za poczucie humoru i przenikliwość umysłu", Oficerski Order Odrodzenia Polski, oraz nagrodę za całokształt twórczości, którą dostał na Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku.
