Aktorka, do dziś utożsamiana przede wszystkim z rolą Marusi w serialu „Czterej pancerni i pies”.

Urodziła się na Białorusi. Przez krótki okres studiowała polonistykę we Wrocławiu, jednak koleje losu sprawiły, że zmieniła kurs i zdecydowała się na aktorstwo w PWSFTViT w Łodzi (dyplom w 1964 roku).

Po studiach z miejsca otrzymała angaż w Teatrze Powszechnym w Łodzi, gdzie gościła przez cztery kolejne lata, by w 1968 roku przenieść się do Teatru Współczesnego w Warszawie. Za rolę Julii w dramacie Szekspira na deskach tego pierwszego, otrzymała nagrodę podczas Festiwalu Teatrów Dramatycznych.

Jej kariera zaczęła się jak w bajce – jako początkująca studentka polonistyki została bowiem „wypatrzona” przez jednego z fotoreporterów w barze mlecznym. Wzięła udział w sesji zdjęciowej do pisma „Dookoła świata” i została Dziewczyną Tygodnia.

Już wkrótce otrzymała propozycję wzięcia udziału w castingu do „Szatana z siódmej klasy” (1960), w którym w efekcie zadebiutowała. W tym samym roku pojawiła się też w filmie politycznym „Rzeczywistość” Antoniego Bohdziewicza.

Ładna i zdolna, szybko została zauważona i bez trudu otrzymywała dalsze propozycje.

W 1963 roku wystąpiła u boku Zbyszka Cybulskiego w obyczajowym filmie Aleksandra Ścibora-Rylskiego „Ich dzień powszedni”, zaś rok 1964 to dwie główne role Raksy (w „Beacie” Anny Sokołowskiej oraz w „Panience z okienka” Marii Kaniewskiej) oraz występ u Wojciecha Jerzego Hasa w arcydziele „Rękopis znaleziony w Saragossie”.

W 1965 roku zagrała Helenę – miłość Olbromskiego (w tej roli Daniel Olbrychski) w ekranizacji „Popiołów” w reżyserii Andrzeja Wajdy, a w 1966 roku ponownie spotkała się z Marią Kaniewską na planie „Palca bożego”.

W tymże roku rozpoczęła się jej przygoda z bijącym rekordy popularności serialem „Czterej pancerni i pies” Andrzeja Czekalskiego i Konrada Nałęckiego z Januszem Gajosem i Franciszkiem Pieczką w rolach głównych. Kreacja Marusi przyniosła jej ogromną popularność w kraju i poza jego granicami oraz Nagrodę Ministra Obrony Narodowej I stopnia.

W 1967 roku zagrała główną rolę w komedii Hieronima Przybyła „Paryż – Warszawa bez wizy”, rok później wystąpiła w komedii muzycznej Stanisława Barei „Przygoda z piosenką”.

W międzyczasie zagrała tytułową rolę w filmie produkcji ZSRR „Zosia” (nagroda pisma „Sowietskij Ekran” na MFF w Moskwie).

W późniejszych latach wystąpiła w trzech produkcjach węgierskich, w kraju pojawiając się w roli królowej Ody w fabularyzowanym filmie „Dux Polonorum – Niemcza 1017 rok” (1978), opowiadającym o Bolesławie Chrobrym oraz jako Cecylia w „Arii dla atlety” Filipa Bajona.

W filmie grywała jednak coraz mniej. Ostatnią rolą Raksy jest występ u Marka Piwowskiego w „Uprowadzeniu Agaty” (1993).

W latach 1967, 1969 i 1970 nagradzana była „Srebrną Maską” w plebiscycie na najpopularniejszą aktorkę. Otrzymała odznaczenia państwowe Złoty Krzyż Zasługi (1974) oraz odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1979).

Po odejściu od zawodu aktorskiego, Pola Raksa zajęła się modą.