"Kolekcjonerka" to film lodowaty jak jego bohaterka. Aseptyczna przestrzeń - skąpana w metalicznych kolorach - idealnie oddaje stan ducha Gaile, która uosabia oziębłość i apatię. Odnosi się wrażenie, że bohaterka najchętniej rozpłynęłaby się w powietrzu. Jej obezwładniającą rezygnację wzmaga dodatkowo śmierć ojca. Wyjściem z egzystencjalnego impasu okazuje się kręcenie scenek z własnym udziałem i oglądanie ich z pozycji widza. Kamera pozwala na bezpieczne zaangażowanie. Inscenizowane wydarzenia podniecają kobietę, przywracają jej radość i witalność, choć kosztem manipulacji otoczeniem - nieraz bardzo wątpliwych etycznie. Gaile kolekcjonuje mikro-narracje, które stanowią osobliwy kolaż gatunkowy, miks doznań, żonglerkę uczuciami, a także swoistą drogę ku wyzwoleniu.

źródło: internet