Polski reżyser filmowy młodego pokolenia, twórca ekranizacji głośnej powieści Doroty Masłowskiej „Wojna polsko-ruska pod flagą biało-czerwoną”.

Urodził się 22 grudnia 1971 roku w Warszawie w rodzinie o filmowych tradycjach. Jego ojcem jest Andrzej Żuławski, znany reżyser i scenarzysta, od lat działający we Francji. Mamą – słynna aktorka, jedna z największych gwiazd kina polskiego przełomu lat 60-tych i 70-tych, kojarzona w pierwszej kolejności z filmową rolą Oleńki z „Potopu”.

Po rozwodzie rodziców wychowywał się pod skrzydłami mamy w Warszawie. Pozostawał jednak w kontakcie z ojcem - jako dwunastoletni chłopiec pojechał do niego do Paryża i zamieszkał tam na cztery lata. Ma trójkę przyrodniego rodzeństwa: brata Ignacego Żuławskiego, młodszą o szesnaście lat siostrę Orinkę (córkę Braunek i jej drugiego męża, Andrzeja Krajewskiego) i młodszego o ponad dwadzieścia lat brata Vincenta (syna Andrzeja Żuławskiego i znanej aktorki francuskiej, Sophie Marceau).

Pierwsze poważne, reżyserskie próby stawiał na planie filmu ojca – realizowanej we Francji, biograficznej „Błękitnej nuty”, opowiadającej o ostatnich chwilach życia Fryderyka Chopina (1990). Później był asystentem reżysera na planie „Rozmowy z człowiekiem z szafy” Mariusza Grzegorzka (1993) i asystentem kierownika produkcji francuskiej komedii „Un air si pur...” Yvesa Angelo (1997).

Początkowo często spotykał się na swojej artystycznej drodze z Arturem Urbańskim – kolegą z planu „Rozmowy z człowiekiem z szafy”. Jeszcze w tym samym roku zrealizowali wspólnie dość oryginalny reportaż z MFF w Berlinie, zatytułowany „Wiadomość od Jimiego”, a w 2000 roku spotkali się ponownie na planie wychwalanej i nagrodzonej na FPFF w Gdyni „Bellissimy” ze świetną Ewą Kasprzyk w roli głównej. Żuławski pełnił funkcję II reżysera i pojawił się w drobnym epizodzie w tym filmie.

W tym samym roku zagrał maleńką rolę w również docenionym na gdyńskim festiwalu „Portrecie podwójnym” Mariusza Fronta. Poza tym współpracował przy realizacji kręconych w Polsce zdjęć do głośnej, francuskiej produkcji „Wierność” Andrzeja Żuławskiego, z ówczesną żoną reżysera, Sophie Marceau w roli głównej (2000). Ma na swoim koncie realizację kilku filmów reklamowych.

Xawery Żuławski jest absolwentem Wydziału Reżyserii PWSFTViT w Łodzi. Studia skończył już w 1995 roku, jednak jego pełnometrażowy debiut reżyserski nastąpił dopiero dziesięć lat później. Starannie i długo przygotowywał pierwsze dzieło – „Chaos” (2005). Film, z założenia mający być głosem pokolenia współczesnych trzydziestolatków, przyniósł twórcy spory rozgłos, a także kilka nagród, m.in. Grand Prix Wielki Jantar na festiwalu Młodzi i Film w Koszalinie i nagrodę za debiut reżyserski na FPFF w Gdyni. W filmie udział wzięło kilka gwiazd polskiego ekranu (m.in. Magdalena Cielecka, Borys Szyc, Paweł Wilczak), młodzi aktorzy, znani głównie ze sceny (jak Marcin Brzozowski, czy Sławoj Jędrzejewski), ale też aktorzy niezawodowi (w tym żona reżysera, projektantka Maria Strzelecka, hip- hopowiec Bolec).

Rok 2008 to realizacja trzech odcinków głośnego serialu „Pitbull” oraz scenariusz i współpraca operatorska na planie, zrealizowanego w ramach projektu ’30 minut’ filmu „Tysiąc zakazanych krzaków”. Obraz był debiutem reżyserskim Piotra Kielara, wcześniej współpracującego z Żuławskim nad scenariuszem do „Chaosu”.

O Żuławskim zrobiło się głośno ponownie w 2009 roku, dzięki ekranizacji „Wojny polsko-ruskiej” Doroty Masłowskiej, z świetnym, odmienionym Borysem Szycem w roli pierwszoplanowego bohatera – „Silnego”, Romą Gąsiorowską w roli jego dziewczyny Magdy, Marią Strzelecką jako Andżelą i samą autorką książki w jednej z kluczowych ról. Film został bardzo dobrze przyjęty przez krytykę i widzów, przynosząc Żuławskiemu szereg festiwalowych laurów, m.in. nagrodę publiczności na Festiwalu Off Plus Camera w Krakowie, Nagrodę w konkursie Nowe Kino Polskie na MFF Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu, na festiwalu w Tarnowie i podczas przeglądu w Łagowie.