W 2003 r. magazyn "Razor" umieścił jego nazwisko na liście 25 najciekawszych ludzi naszych czasów. Dwa lata później "Rolling Stone" uznał jego obraz "Miasto gniewu" za "najlepszy debiut reżyserski roku". Zanim zajął się kinem, przez blisko dwadzieścia lat pracował przy serialach telewizyjnych. W roli autora filmów pełnometrażowych debiutował dość późno, jednak od razu odniósł sukces.

Paul Haggis w kinie zakochał się już jako dziecko. Z pasją pochłaniał kolejne fabuły: od Hitchcocka po Godarda. W końcu sam zaczął bawić się w scenopisarstwo. Dostał się także do liceum artystycznego, gdzie zgłębiał tajniki fotografii. Zainspirowany "Powiększeniem" Michelangelo Antonioniego pojechał do Londynu, by tam próbować swoich sił jako fotograf mody. Zamiast sławy spotkało go jednak rozczarowanie. Po roku wrócił do Kanady bez grosza przy duszy. Wówczas pomógł mu ojciec, Edward H. Haggis, z którym zaczął pracować przy budowie dróg. Jednocześnie rozpoczął naukę w szkole filmowej.

W wieku 19 lat jego sztuka oparta na "Opowieściach z Narnii" C.S. Lewisa została wystawiona w lokalnym teatrze. Publiczność oceniła ją jednak dość chłodno. Równie sceptycznie przyjęto kolejną dramatopisarską próbę Haggisa. Porażka go jednak nie zraziła. Przeciwnie, wyruszył do Hollywood. Na miejscu, aby się utrzymać, chwytał się najprzeróżniejszych zajęć – od tragarza w firmie zajmującej się przeprowadzkami, po fotografa w domu towarowym. Wieczorami uczęszczał na zajęcia scenopisarskie, a nocami tworzył własne teksty. W końcu przyszło pierwsze niewielkie zlecenie: scenariusz do nowego sitcomu kanadyjskiej telewizji – "Hangin' In". Jednak to dopiero seriale "Diff'rent Strokes" (1977) oraz "One Day at a Time" (1975) sprawiły, iż zainteresowali się nim producenci z Los Angeles.

Dzięki nim Haggis trafił w 1984 r. do ekipy "Facts of Life" (1979-1988). Odpowiedzialny był tu nie tylko za scenariusz, ale i za produkcję, a czasami także za montaż. Trzy lata później zaczął współpracę z Edwardem Zwickiem oraz Marshallem Herskovitzem nad emitowanym także w polskiej telewizji serialem "thirtysomething" o problemach, które nękają przeciętnego trzydziestolatka. Produkcja szybko podbiła serca międzynarodowej publiczności i przyniosła Haggisowi dwie statuetki Emmy oraz Humanitas Prize, a także nominację do Nagrody Gildii Pisarzy Amerykańskich.

Wkrótce przyszły kolejne, popularne wśród telewidzów na całym świecie tasiemce: prawniczo-społeczny "Prawnicy z Miasta Aniołów" ("L.A. Law", 1986), polityczno-satyryczny "City" (1990), kryminalno-westernowy "Strażnik Teksasu" ("Walker, Texas Ranger", 1993) z udziałem Chucka Norrisa, przygodowo-kryminalny "Na Południe" ("Due South", 1994) o kanadyjskim traperze w amerykańskiej policji oraz detektywistyczny "Okrutne ulice" ("EZ Street", 1996) o mafii i korupcji w policji, który "The New York Times" nazwał jednym z najbardziej wpływowych seriali naszych czasów. Wiele z tych oraz innych produkcji telewizyjnych przyniosło Paulowi prestiżowe wyróżnienia, w tym 8 nominacji do Gemini oraz nagrody widzów i krytyki (m.in. Viewers for Quality Television Award oraz TV Critics Association Program of the Year Award).

W końcu Haggis postanowił spróbować swoich sił jako scenarzysta oraz reżyser filmowy. Decyzja okazała się przysłowiowym strzałem w dziesiątkę. Najpierw zajął się realizacją "Miasta gniewu" (2004), kryminału o prokuratorze okręgowym i jego wiecznie rozzłoszczonej żonie, sklepikarzu arabskiego pochodzenia, detektywach, filmowcach, robotnikach i złodziejach oraz innych mieszkańcach Los Angeles, których drogi życiowe niespodziewanie się przecinają. Obraz, w którym wystąpili m.in. Sandra Bullock, Don Cheadle oraz Matt Dillon, miał swoją premierę na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Toronto i od razu stał się tam hitem. Zanim trafił na ekrany w USA, Haggis rozpoczął przygotowania do pracy z Clintem Eastwoodem, Hilary Swank oraz Morganem Freemanem nad "Za wszelką cenę" (2004), opowieścią o 30-letniej Maggie Fitzgerald, która próbuje osiągnąć sukces w kobiecym boksie zawodowym. Oba przedsięwzięcia uzyskały bardzo dobre recenzje, przy czym drugie z nich uhonorowane zostało m.in. nominacją do Oscara za najlepszy scenariusz adaptowany. Po tym sukcesie Haggis nie pozwolił sobie jednak na odpoczynek i natychmiast zabrał się za kolejne projekty, w tym: "The Last Kiss", "Flags of Our Fathers" oraz "Honeymoon with Harry". Wiele wskazuje na to, że twórca w najbliższych latach raczej nie powróci już do pracy w telewizji.

Na co dzień Paul Haggis mieszka w Santa Monica w Kalifornii razem ze swoją drugą żoną Deborah Rennard i synem Jamesem. Z pierwszego małżeństwa z Diane Christine Gattas ma trzy córki: Alissę, Lauren i Katy. Wciąż posiada obywatelstwo kanadyjskie. Choruje na serce. Działa w organizacjach ekologicznych oraz walczących przeciwko przemocy.