W okresie studiów w Państowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie związała się z STS. Po pierwszym roku studiów podczas wakacji z koleżankami ze szkoły teatralnej na Mazurach, gdy w tej samej wiosce Jan Łomnicki kręcił dokument, udało się jej u niego zadebiutować rolą dziewczyny, która przechadza się w tle. W latach 1961-1967 występowała w warszawskim Teatrze Dramatycznym.

Swój talent komediowy w pełni ujawniła w filmach matrymonialnych Stanisława Barei – "Mąż swojej żony" (1960) w roli gimnazjalnej panienki, która uwodzi Wiesława Gołasa, "Żona dla Australijczyka" (1963), "Małżeństwo z rozsądku" (1966) – oraz w głównych rolach w komediach wojennych "Giuseppe w Warszawie" (1964) jako działaczka antyfaszystowskiego podziemia w Warszawie gromadząca broń dla partyzantów oraz "Gdzie jest generał" (1963) jako obowiązkowa i energiczna Rosjanka Marusia, która kieruje ruchem ciężarówek pod Berlinem i przed poważną bitwą postanawia przypilnować piwnicy z winem.

W roku 1967 wraz z mężem Davidem Halberstamem (ur. 1934), dziennikarzem amerykańskim, uznanym za persona non grata po artykule krytykującym Władysława Gomułkę, wyjechała do USA. Tam nie udało się jej kontynuować kariery aktorskiej, chociaż od czasu do czasu pojawiała się na małym i dużym ekranie w charakterystycznych niewielkich rolach.

Zagrała na scenie m.in. w teatrze amerykańskim Yale Repertory Theatre w przedstawieniu "Biesy" Dostojewskiego w reżyserii Andrzeja Wajdy.