W dniu swojej śmierci, 2 grudnia 1993 roku, Pablo Escobar był jednym z najbogatszych ludzi w Kolumbii. Na swój sukces nie zapracował jednak ciężką pracą. U źródeł jego bogactwa leżała działalność przestępcza – Escobar był szefem niesławnego Kartelu z Medellin, który kontrolował przemyt narkotyków do Dominikany, Portoryko i Meksyku.

Na postać narkotykowego bossa patrzymy z niecodziennej perspektywy – oczami jego jedynego syna. Po śmierci ojca Juan Escobar wyjechał wraz z matką z Kolumbii i żył pod zmienionym nazwiskiem jako Sebastian Marroquin. Po latach mężczyzna próbuje zrozumieć, jak to możliwe, by ojciec, którego pamięta z dzieciństwa, i człowiek zlecający morderstwa polityków, byli tą samą osobą. Escobara wspomina też jego żona, Maria Isabel Santos.

Opowieści o życiu rodzinnym, skontrastowane są z faktami z policyjnych kronik. Widzimy po raz pierwszy publicznie prezentowane archiwalia - home movies Escobarów przedstawiające szczęśliwe, beztroskie życie młodego małżeństwa. Już w pierwszych scenach filmu w kadrze pojawia się zdjęcie kilkuletniego Pablo Escobara z czasów jego Pierwszej Komunii. Czy ten nieśmiało uśmiechnięty chłopiec mógł zostać jednym z największych przestępców w XX-wiecznej historii Ameryki Południowej?

Młody argentyński reżyser, Nicolas Entel, za swój poprzedni film, „Orquesta tipica”, otrzymał m.in. Wyróżnienie Międzynarodowego Jury na FF w Oberhausen. Podczas realizacji „Grzechów mojego ojca” udało mu się dotrzeć do synów zamordowanych przez Escobara polityków. Spotkanie jednego z nich, Rodrigo Lary Restrepo, z synem przestępcy stanowi nieoczekiwaną puentę dla niesławnej historii narkotykowego bossa.

źródło: internet