Irlandzkie stepowanie to dyscyplina, która u większości ludzi wywołuje, co najwyżej wzruszenie ramion, w najlepszym wypadku umiarkowane zainteresowanie. Jak to możliwe, że ten specyficznie narodowy taniec, który wymaga niezwykle dużo pracy i wysiłku, a nie gwarantuje praktycznie żadnych wymiernych sukcesów, jak: sława, bogactwo czy społeczne uznanie, staje się życiową pasją wielu młodych ludzi na całym świecie? Sandrine, młody czarnoskóry chłopak, wychowany w rodzinie adopcyjnej w Holandii, znalazł w nim właśnie sposób na życie. Joe, osiemnastolatek z Kalifornii, udowodnił, że posiada tak ogromny talent, że jego rodzina postanowiła przeprowadzić się do Irlandii, aby mógł trenować pod okiem zawodowców.

W 2010 roku podczas 40-tych Światowych Mistrzostw w Tańcu Irlandzkim w Glasgow młodzi zawodnicy z całego świata spotykają się, aby w czasie 45-sekundowych występów zaprezentować własne umiejętności. Żadna kamera nie miała tu wcześniej wstępu, co można wytłumaczyć obawą przed ujawnieniem tajemnic choreografii, ale i lękiem, że specyficzne reguły, którymi rządzi się ten mały świat, wydadzą się dla intruza po prostu śmieszne. By oddać ten specyficzny styl, w jakim prezentują się zwłaszcza dziewczynki (wielkie peruki i kolorowe stroje), warto wyobrazić sobie Shirley Temple tańczącą jak Michael Flatley…

źródło: internet