We współczesnej Islamskiej Republice Iranu, w której religijna dyktatura przenika się z demokracją, zbiór religijnych praw (tzw. szariat) reguluje całość życia obyczajowego. Jednak w prężnie rozwijającym się gospodarczo państwie, którego inteligencja zapatrzona jest w kulturę Zachodu, koraniczne nakazy tracą szybko na znaczeniu, a liberalne kręgi społeczeństwa oczekują większej swobody obyczajów.

Losy kilku głównych bohaterów filmu: dwóch sióstr - rozwódek, taksówkarza - wiecznego kawalera i mułły, zainteresowanego relacją koranicznych przepisów oraz prawdziwego życia, koncentrują się wokół problemu małżeństwa czasowego. Szyicka wersja islamu dopuszcza zawiązywanie tego rodzaju krótkotrwałych matrymonialnych układów, mogących trwać godzinę lub kilka dni, i traktuje je jak swoistą alternatywę dla zjawiska prostytucji. Wprawdzie religijne urzędy oficjalnie zatwierdzają czasowe kontrakty ślubne, ale ta praktyka w powszechnym mniemaniu budzi silne kontrowersje.

Film z jednej strony w sposób ironiczny pokazuje zarówno działanie aparatu biurokratycznego, związanego z czasowymi małżeństwami, jak i stanowisko ajatollahów w tej drażliwej kwestii. Z drugiej strony, na przykładzie konkretnych przykładów czasowych związków, ukazuje zarówno ich blaski, jak i cienie. Dzięki charakterystycznej dla perskiej kultury nucie przekory, małżeństwa czasowe stają się w tym filmie pretekstem do krytycznej oceny nie tylko obyczajowych kontrastów, istniejących w kulturze współczesnego Iranu, lecz również zagadnienia ról płciowych w islamie.

źródło: internet