W 2018 r. podczas US Open odbył się pamiętny mecz między Sereną Williams a Naomi Osaką. W historii tenisa zapisał się on, jako jeden z najbardziej kontrowersyjnych i pikantnych meczów, jakie mogli zobaczyć fani tego sportu. Przez cały czas podczas wymiany, mogliśmy czuć silne emocje i nieustające napięcie. Mimo negatywnej atmosfery na korcie, obie panie pokazały wysokie umiejętności i zapewniły widowni niezapominane widowisko. Mecz ten na pewno przeszedł do historii tego sportu, a znaczące emocje, kilka lat później okazały się być inspiracją do powstania filmu w reżyserii Luci Guadagnino  - ,,Challangers”. 

Temat wydawać by się mógł prosty, a nawet schematyczny. Dwoje kumpli, zaprzyjaźnionych od dzieciaka, połączonych wspólnym, życiowym bagażem. Wydaje się, że nic tych dwoje nie jest w stanie poróżnić, dopóki na ich drodze nie pojawia się ta jedna dziewczyna. Tashi Duckan (Zendaya). Miłość zawsze przechyla szalę i zaburza równowagę, nawet w najbardziej harmonijnej relacji. Tak też rodzi się ten skomplikowany trójkąt między główną bohaterką, a dwójką zawodników, których łączy gorące uczucie do rywalizacji na korcie. To jest właśnie punkt, który wyróżnia tą historie od innych, bowiem przestajemy mówić o złamanych sercach, czy szczęśliwych zakończeniach. Zaczynamy jednak eksplorować chorobliwe, a wręcz obsesyjne uczucie do dobrej wymiany na boisku. 

Guadagino przedstawia ten sport niczym doświadczenie zmysłowe, które pobudza bohaterów, ekscytuje, a czasem wręcz doprowadza do szału i cierpienia. Głównym punktem zwrotnym jest postać Zendayi. Zmysłowa dziewczyna, która wcześnie zasmakowała zwycięstwa i prestiżu. Dla której ta gra jest całym życiem. Choć można, by jej postać opisać jako lekko narcystyczną, to trafniej byłoby nazwać ją kapłanką tej dyscypliny. Tenis nie jest dla niej rozrywką, a momentami to wręcz jej religia. Stoi na jej straży i jak sama często stwierdza „Zawsze mówimy o tenisie {We’ re always talking about tenis}”. Nic nie jest w stanie odciągnąć jej od kortów, które są jej sacrum. Miłość Zweiga (Josh O'Connor) jest nie wystarczająco namiętna, małżeństwo z Artem Donldson’em (Mike Faist) nie dość znaczące. Liczy się tylko gra i tylko ona jest w stanie zaspokoić pożądliwą kobietę, która rozkoszując się dobrym meczem, swoją satysfakcję zaznacza głośnym okrzykiem, dając tym upust nagromadzonej rozkoszy z gry, która sięga zenitu. To symboliczny podtekst, z których włoski reżyser jest bardzo znany. 

Film jest przesiąknięty rywalizacją już od pierwszych minut, gdzie Tashi siedząca na trybunach, niczym bogini obserwująca walkę Dawida z Goliatem, ogląda z uwagą mecz swojego męża i byłego chłopaka. Jej twarz jest bez wyrazu, czeka na moment, by wydać osąd. Donaldson i Zweig, dla których dwie połowy boiska niegdyś nie miały znaczenia, teraz stają się coraz większą barierą, która zagraża ich przyjaźni. Gra toczy się już nie tylko na korcie, lecz i poza nim. Konkurują nie tylko o to, kto jest lepszym tenisistą, lecz i o to kto lepiej pasuje do wyidealizowanej przez nich Duckan. Nawet o tym, z kim finalnie będzie, ma zadecydować gra. Pozbawiona możliwości ponownego zasmakowania dobrej wymiany, próbuje wykreować młodego Arta na swoje podobieństwo. Przelewa na niego swoje ambicje i zamyka go w świecie tenisa. 

Film stara się oddać intensywność i precyzyjność emocji zawodników. Obsada, na którą zdecydował się włoski reżyser, świetnie się spisała w swoich rolach. Zasługą tego jednak było nie tylko ogromne doświadczenie aktorskie, jakim może się poszczycić Zendaya, znana z takich filmów jak chociażby ,,The Greatest Showman” czy serialu ,,Euforia”, oraz jej kolega po fachu Josh O’Connor, który zasłynął z roli młodego Karola w serialu ,,The Crown”. Od samego rozpoczęcia pracy na planie, cała trójka była pod opieką trenera Brada Gilberta (trener tenisa i komentator). To właśnie dzięki tej współpracy, możemy zobaczyć niesamowitą dokładność aktorów podczas odgrywania scen z gry. Guadagnino, znany ze swojego unikalnego stylu i umiejętności tworzenia intensywnych, emocjonalnych narracji, zastosował w ,,Challengers" wiele z tych samych technik, które przyniosły mu uznanie w poprzednich filmach, takich chociażby jak ,,Tamtych dni, tamtych nocy”. Fani wielokrotnie snuli domysły czy postacie napisane przez Justina Kuritzkesa, jak i sama historia, są wzorowane na prawdziwych wydarzeniach. Oczywiście, tak w filmach jak i w legendach zawsze jest ziarno prawdy, które było iskrą inspiracji. Postać Tashi Duckan zainspirowana była  Mirką Federer, żoną Rogera Federera, która sama była tenisistką, zanim kontuzje zmusiły ją do zakończenia kariery, podobnie jak główną bohaterkę. 

Nie da się ukryć, że ,,Challangers” to naprawdę mocny film, gdzie poznajemy sportową rywalizację od zupełnie innej strony. Patrząc na postać Zweiga, widzimy człowieka z ogromnym zamiłowaniem do swojej dyscypliny, lecz i człowieka ledwo wiążącego koniec z końcem. Wszystko w kontraście z Artem Donaldsonem, młodym zawodnikiem, dobrym, choć nie tak zaangażowanym, który skupia się na swojej przyszłości i karierze. Na samym końcu Tashia, która jest niczym mieszanka wybuchowa dwóch pozostałych bohaterów. Zaangażowana w swoją dyscyplinę, urodzona by zwyciężać, a jednak karierowiczka, która pragnie się rozwijać. Ostra gra, gorące romanse, intrygi, zdrady w małżeństwie, narcyzm i egoizm. To wszystko opakowane w jednym filmie, uwieńczone imponującym montażem, który kreatywnie pokazuje mecze rozgrywane między bohaterami. Przesłanie jest dość czytelne - tenis to nie zwykła gra, to pasja, religia i obsesja, która została tu ukazana w doskonały sposób.