"Pokój dzienny" to scena dramatów, dziwacznych relacji i miejsce najbardziej intymnych zwierzeń. Momentami niezamierzenie śmieszni, bohaterowie Kärkkäinena wydają się przede wszystkim rozpaczliwie bezradni. Zamknięty świat salonu doskonale odzwierciedla kruchość i zawiłość duszy Finów. Ich zdaniem lepiej milczeć i pozostawić problemy samym sobie, niż próbować zmieniać życie.

Reżyser umiejętnie ukazuje fińskie cechy: skłonność do wymuszonego milczenia, teatralizowanego poniżenia i fałszywej skromności. Dzięki prostemu zabiegowi widz może zobaczyć, jak Finowie reagują na problemy innych i jak mówią o własnych.

źródło: internet