Zrealizowany całkowicie za pomocą telefonu komórkowego, autorski, niezależny film, inspirowany jest opowiadaniem Thierry'ego Acot-Miranda. Kiyomi Ishibashi wchodzi w świat młodej dziewczyny, żyjącej w jednej z anonimowych, japońskich metropolii. Spyder (imię bohaterki, pochodzi od angielskiego spy, czyli szpiegować), pracuje jako kelnerka, ale stara się zmienić swoje życie. Przypadkowo spotkana na ulicy ekipa filmowców powoduje, że dziewczyna zaczyna interesować się kinem. Zatrudnia się jako statystka, wkrótce zostaje aktorką…

Od tego momentu fabuła ulega programowemu rozproszeniu. Nie wiadomo dokładnie, czy widzimy sceny z filmu, w którym Spyder-aktorka gra wyimaginowaną postać dziewczyny błądzącej po tajemniczym domu i przeżywającej skazaną na porażkę miłość, czy może są to retrospekcje z wcześniejszego etapu życia bohaterki. Sceny przeplatają się, rzeczywistości i obrazy ulegają zapętleniu, doświadczamy subiektywnego, wielowymiarowego spojrzenia na rzeczywistość, niepowtarzalnego filmowego écriture féminine.

Spyder to jedna z bardziej radykalnych propozycji współczesnego kina. Życie kobiety - żelazny temat japońskiego kina, od Kenji Mizoguchiego aż po Hiroshi Teshigaharę i Shōhei Imamurę, jest tu pokazane w zupełnie nowym wymiarze.

źródło: internet