Film jest debiutem pełnometrażowym Shuchi Talati, amerykańsko-indyjskiej reżyserki i scenarzystki, która dotychczas realizowała projekty krótkometrażowe i dokumentalne oraz wcześniej pracowała jako konsultantka intymności na planach filmowych i dokumentalnych W swoim najnowszym dziele z kobiecej perspektywy opowiada o seksualności nastolatek (i ogólnie kobiet), dojrzewaniu i pierwszych miłościach oraz relacji córka-matka. Film powstał w koprodukcji Indii, Francji i Norwegii, jego akcja toczy sie w Indiach i zupełnie niepodobny jest do bollywoodzkich produkcji.
Jest takie angielskie powiedzonko "boys will be boys", które używane jest w sytuacjach kiedy ci zachowują się lub postepują niewłaściwie, niegrzecznie, czy nawet brutalnie, a przede wszystkim wbrew zasadom. Służy do pobłażającego komentowania ich zachowań. Nie ma takiego sformułowania, które usprawiedliwiałoby poczynania dziewcząt. Reżyserka filmu świadomie wprowadza jednak już w tytule frazę "girls will be girls".
Akcja filmu rozgrywa się w małym indyjskim miasteczku, w szkole z internatem, do której uczęszcza szesnastoletnia Mira. Dziewczyna jest prymuską i właśnie została przewodniczącą jako pierwsza dziewczyna w historii placówki. Szkoła oferuje wysoki poziom nauczania, a obowiązujące w niej zasady dotyczą również ubioru, zachowania i życia prywatnego. Szkoła znajduje się w górach, ma niesamowity skalny taras, na którym odbywaja się apele i szkolne uroczystości, podczas których uczniowie przysięgają szanować wielowiekowe indyjskie tradycje i reguły szkolne. Mira nie spędza czasu jedynie w szkole i internacie, gdyż jej matka przyjeżdża często do miasteczka, gdzie rodzina ma dom. Rozwijająca sie relacja Miry z nowym uczniem szkoły wywołuje ciąg zdarzeń, których konsekwencje odmienią życie obu kobiet.
Przede wszystkim widzimy w tej ciasnej szkolnej i miasteczkowej społeczności wyraźny podział na dziewczęta i chłopców. Od tych pierwszych wiele się wymaga. Tym drugim pozwala się na więcej. Dziewczęta mają jednak swoje marzenia i seksualne potrzeby. Chcą być kochane, kochać, przeżyć coś wyjątkowego. Buntują się przeciwko matkom, rodzicom. Szczególnie trudna wydaje sie początkowo relacja Miry z matką. Postać Anili (znakomita rola Kani Kusruti) jest niezwykła. Z jednej strony to niespełniona, ale ambitna kobieta, która zakorzeniona jest w tradycji, będąc jednocześnie osobą dość nowoczesną (jeździ na motorze, nie nosi sari, choć doskonale wie, jak je upiąć). Jej postać wnosi do fabuły elementy humorystyczne. Ma zaiste ciekawe metody na obronę zagrożonej cnoty córki. Jest osobą świetnie zorganizowaną i mającą tzw. mądrość życiową.
Film ma atrakcyjną warstwę wizualną. Kadry zostały malarsko skomponowane, widać w nich detale - np. odcień mieniących się w słońcu włosów, meszek nad ustami, czy zalotne spojrzenia pięknych oczu. Ciekawy jest sposób filmowania - z perpektywy schodów, na tle okien, których szyby są ułożone w kratkę, czy w zamkniętych pomieszczeniach. Nasuwa to skojarzenie pewnego zamknięcia, braku swobody. W tej małej społeczności jest coś w rodzaju opresyjnego systemu. Wszyscy się znają, prawie nic nie umknie uwadze znajomych, czy nauczycieli. W napięciu widz oczekuje tego, co może nastapić, spodziewając się kary, choć przecież trudno tu mówić o winie.
Świetne zdjęcia uzupełna takaż muzyka, która jest dziełem Pierre'a Oberkampfa. Wśród utworów znajduje się "Take It or Leave It", chyba jedna z ulubionych piosenek obu głównych bohaterek, bo do niej tańczą w jednej z najlepszych scen filmu - tańca w domu.
Ogólne bardzo pozytywne wrażenie psują nieco stereotypy, sczególnie te związane z młodymi mężczyznami. Trudno tu dopatrzeć się pogłebionych psychologicznie postaci, pozostaje więc skupienie się na płci pięknej i przekazie, jaki płynie z tej opowieści.
Film miał światową premierę na festiwalu Sundance 2024, gdzie zdobył aż trzy nagrody: Nagrodę Publiczności za najlepszy dramat zagraniczny, Specjalne Wyróżnienie Jury za rolę dla Preeti Panigrahi (odtwórczyni roli Miry) oraz Nagrodę za przełamywanie konwencji. Był pokazywany na międzynarodowych festiwalach, gdzie spotkał sie z pozytywnym przyjęciem.
"Girls Will Be Girls" opowiada o relacjach międzyludzkich, o dojrzewaniu, o dramacie rozdarcia pomiędzy wiernością tradycji a potrzebą wolności, o nierówności płci w patriarchalnym społeczeństwie.
