Za zmiany w Teatrze Telewizji odpowiada jego nowy dyrektor Michał Kotański. Chcemy przywrócić Teatrowi Telewizji rangę, na jaką zasłużył w wyniku swej 70-letniej historii i jesteśmy przekonani, że istnieje wciąż ogromna rola kulturowo-społeczna tego teatru. Obecnie dużo naszej energii wkładamy w to, żeby z jednej strony reanimować tę instytucję, zbudować jej strukturę tak, aby redakcja Teatru TV w pełni odpowiadała za programowanie repertuaru i za jego produkcję. Równocześnie, w takich warunkach, jakie zastaliśmy, staramy się programować nadchodzący sezon. – mówi Michał Kotański.

Podczas konferencji prasowej w siedzibie Telewizji Polskiej 26 kwietnia br, którą poprowadziła Marta Perchuć-Burzyńska o nowej odsłonie Teatru Telewizji oprócz dyrektora Michała Kotańskiego wypowiadali sie twórcy spektakli oraz inni zaprosznei goście, którzy biorą udział w realizacji nowego programu. Obecni byli: Magda Umer, Maciej Nowak, redaktor Wojciech Majcherek, Roma Gąsiorowska, Anna Gryszkówna, Agata Grenda, Mirosław Wlekły, Maciej Wojtyszka, Jacek Głomb, Tadeusz Kabicz.

Pokazany został krotki film o zmianie oprawy graficznej Teatru Telewizji, która jest dziełem Patryka Hardzieja, grafika i badacza znaków graficznych, który zmodyfikował pierwotny projekt. Zostałem poproszony o odświeżenie znaku, ale nie chciałem go zupełnie zmieniać, ponieważ pokolenia Polaków wychowały się na tym symbolu. Wyczyściłem go, nadałem mu trochę inne proporcje. Tak więc forma jest unowocześniona, ale nawiązuje do znanego wszystkim pierwowzoru. Teatr współczesny, teatr klasyczny oraz scena dla dzieci mają teraz swoje indywidualne zestawy kolorów – komentuje Patryk Hardziej.

Hasłem Teatru Telewizji jest "największa scena świata". O pracy na niej mówiła Magda Umer, według której Krystyna Janda zagrała w "Zapiskach z wygnania" skromnymi środkami wyrazu, tak, by nie było to przedstawienie tylko historyczne, ale będące też pewną przestrogą. Dla Romy Gąsiorowskiej gra w spektaklu "Powiem wam, jak zginął" była niezwykłym eksperymentem na pograniczu teatru, filmu,performensu, a zarazem ogromna przyjemnością. Używała w niej środków teatralnych, dopełniając je środkami filmowymi. 

Twórcy musicalu "1989" Agata Grenda i Mirosław Wlekły opowiadali o inspiracji musiacalem "Hamilton" i dwuletniej pracy nad spektaklem "1989", o którym została napisana książka i z którego wydana będzie już niedługo płyta.

Spektakle w Teatrze Telewizji będą realizowane na kilka sposobów. Będą transmitowane na żywo z teatru (jak w przypadku "1989"), nagrywane w studio, bądź nagrywane w teatrze.

Podczas konferencji padły zapewnienia o intensywnych pracach nad jesiennym programem Teatru Telewizji. Wiadomo już, że zobaczymy wówczas m.in.: „Jak nie zabiłem swojego ojca” – reżyseria i adaptacja Mateusz Pakuła, „Sen srebrny Salomei” – reżyseria Piotr Cieplak z Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, „Piękna Zośka” – reżyseria Marcin Wierzchowski z Teatru Wybrzeże w Gdańsku, „Tartuffe albo szalbierz” w reżyserii nieżyjącego już Jacquesa Lassalle’a z Teatru Narodowego - realizacja – Jan Englert, w roli Elwiry – Danuta Stenka, „Deprawator” i „Dowód na istnienie drugiego” Macieja Wojtyszki w reżyserii autora (obie sztuki stworzą swego rodzaju dyptyk w związku z Rokiem Gombrowicza), „Pełna powaga” Oscara Wilde’a w reżyserii Tadeusza Kabicza, który zadebiutuje w Teatrze Telewizji.

Opisy spektakli:

Sabina Baral "Zapiski z wygnania"

Premiera: TVP1, 6 maja 2024 godz. 20:30

Adaptacja: Magda Umer i Krystyna Janda

Inscenizacja i reżyseria: Magda Umer

Zdjęcia: Piotr Wojtowicz

Aranżacje i kierownictwo muzyczne: Janusz Bogacki

Projekcje: Radosław Grabski

Montaż: Beata Barciś

Obsada: Krystyna Janda i zespół muzyczny Janusza Bogackiego w składzie: Janusz Bogacki (fortepian), Tomasz Bogacki (gitara), Paweł Pańta (kontrabas), Patryk Dobosz (perkusja), Marek Zebura (skrzypce).

Czas trwania: 90 min. Data premiery teatralnej: 9 marca 2018 Teatr Polonia w Warszawie

Realizacja telewizyjna spektaklu Teatru Polonia „Zapiski z wygnania” na podstawie niezwykle osobistych wspomnień Sabiny Baral, które ukazały się w postaci książki pod tym samym tytułem. Autorka jako dwudziestoletnia wrocławianka w 1968 roku musiała wyemigrować razem z rodzicami z Polski po niesławnej kampanii marcowej. Przypomnienie tych dramatycznych wydarzeń staje się równocześnie przestrogą dla kolejnych pokoleń przed wszelkimi rodzajami nienawiści, ksenofobią i antysemityzmem. Historia Sabiny Baral staje się uniwersalną opowieścią o każdym wygnanym Żydzie, a poprzez znakomitą kreację Krystyny Jandy opowieścią o każdym wygnanym człowieku. Spektakl mający formę monodramu jest oparty na książce, jednak zobaczymy w nim o wiele więcej: projekcje wideo z tamtego czasu, urywki kronik filmowych, cytaty przemówień partyjnych oficjeli, fotografie i wypowiedzi wygnanych. Swoistym komentarzem, kontrapunktem są fragmenty znanych piosenek ze słowami m.in. Juliana Tuwima, Agnieszki Osieckiej, Wojciecha Młynarskiego, Kadisz oraz wiersze Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Wisławy Szymborskiej, Zbigniewa Herberta, które dopełniają tę wstrząsającą i wzruszającą historię.

Magda Umer: „Zapiski z wygnania” powinny być lekturą szkolną. Dlatego, że ta książka napisana jest z godnością, wrażliwością. Mówi o... upokorzeniu. Nawet trudno to określić. Ta książka mnie tak poruszyła, że po jej przeczytaniu sięgnęłam po nią jeszcze raz. Chyba jak nigdy. Przeczytałam ją podczas urlopu, na którym byłam razem z Krystyną Jandą. Wówczas już postanowiłyśmy, że trzeba pokazać „Zapiski” w teatrze.

Krystyna Janda: Czy Polacy dużo wiedzą o marcu 68? Trudno mi ocenić, bo ja wiem bardzo dużo i przyjaźnię się z wieloma osobami, które musiały wyjechać. Dla mnie to jest jasne i wyraźne, że marzec 68 był ogromną stratą dla Polski. To było haniebne!

3 maja 2018 roku za rolę w spektaklu „Zapiski z wygnania” Krystyna Janda została uhonorowana Medalem im. Mordechaja Anielewicza wydawanym przez Stowarzyszenie Żydów Kombatantów i Poszkodowanych w II Wojnie Światowej dla uczczenia 75. rocznicy Powstania w Getcie Warszawskim.

 
Joe Alex (Maciej Słomczyński) "Powiem Wam, jak zginął"

Premiera TVP1, 13 maja 2024 godz. 20:30

Scenariusz telewizyjny i reżyseria: Marek Bukowski

Zdjęcia: Arkadiusz Tomiak

Scenografia: Wojciech Żogała

Kostiumy: Marta Grudzińska

Charakteryzacja: Ewa Drobiec, Bożena Balcerowska-Grinka, Aneta Mizera

Opracowanie muzyczne: Joanna Fidos

Czas: ok. 85 min.

Obsada: Grzegorz Małecki (Joe Alex), Sebastian Stankiewicz (Ben Parker), Roma Gąsiorowska (Sara Drummond), Rafał Gąsowski (Ian Drummond), Weronika Dzierżyńska (Lucy Sparrow), Jan Wieczorkowski (Harold Sparrow), Konrad Żygadło (Philip Davis), Mariusz Jakus (Robert Hastings), Jakub Snochowski (Jones), Klara Bielawka (Kate Sanders).

Autorem tekstu jest Joe Alex – jeden z najważniejszych scenarzystów Teatru Sensacji „Kobra” w latach 60. i 70. ubiegłego wieku. Pod takim pseudonimem napisał osiem powieści sensacyjnych Maciej Słomczyński – tłumacz wszystkich dzieł Williama Shakespeare’a oraz „Ulissesa” Jamesa Joyce’a. Joe Alex to również postać literacka, główny bohater kryminałów, który będąc jednocześnie autorem i detektywem w swoich książkach, opisuje własne przygody.

Premiera realizacji telewizyjnej „Powiem wam, jak zginął” z lutego 1959 roku w reżyserii Józefa Słotwińskiego nie zachowała się w formie zapisu. Sięgnięcie po ten tytuł, po 65 latach, pozwoli więc przedstawić go w nowej odsłonie i umożliwi współczesnym telewidzom jego odbiór.

Rzecz dzieje się w starej rodowej posiadłości Sary i Iana Drummondów w Anglii. Sara jest znaną aktorką, a Ian wybitnym chemikiem. Pewnego dnia pojawia się w ich domu Joe Alex – przyjaciel z młodości Iana. Wspólnie z Benem Parkerem, przyjacielem z czasów wojny, a obecnie inspektorem policyjnym, będą rozwiązywać sprawę tajemniczego morderstwa Iana.

Akcja spektaklu dzieje się w środowisku sfer wyższych, które są specyficzne pod względem obyczajów, ale też wyglądu oraz pewnego rodzaju zblazowania i manieryczności. Chciałbym to podkreślić poprzez obsadę – dlatego zaangażowałem charakterystycznych i bardzo różnorodnych w stylu gry aktorów oraz charakteryzację i kostium. Mój pomysł realizacyjny polega na fotografowaniu nie tylko głównego miejsca akcji i aktualnych dialogów przy pomocy kamer głównych, ale też swego rodzaju „podglądanie” pozostałych bohaterów, przy pomocy zainstalowanych w odpowiednich miejscach kamer typu go-pro. Wierzę, że obserwowanie wszystkich bohaterów w czasie rzeczywistym pozwoli spełnić podstawowy wymóg dobrego kryminału: wszyscy są podejrzani – napisał w eksplikacji reżyserskiej Marek Bukowski.

"Cudzoziemka" na podstawie powieści Marii Kuncewiczowej pod tym samym tytułem

Premiera TVP1, 20 maja 2024 g. 20:30

Adaptacja: Katarzyna Minkowska, Tomasz Walesiak

Reżyseria: Katarzyna Minkowska

Realizacja TV: Józef Kowalewski

Scenografia: Katarzyna Minkowska, Łukasz Mleczak

Kostiumy: Łukasz Mleczak

Muzyka: Wojciech Frycz

Choreografia: Aneta Jankowska

Światło: Paulina Góral

Wideo: Agata Rucińska

Montaż: Michał Patecki

Czas: ok. 180 min.

Obsada: Alona Szostak (Róża), Michał Sikorski (Władzio, syn), Małgorzata Roszko (Marta córka), Andrzej Szubski (Adam, mąż), Michał Kaleta (Michał Bądski, dawna miłość), Kornelia Trawkowska (Jadwiga, żona Władzia), Barbara Krasińska (przyjaciółka Adama), Mariusz Adamski (Paweł, mąż Marty).

Telewizyjna realizacja bardzo dobrze przyjętego przez krytyków teatralnych i publiczność spektaklu Teatru Polskiego w Poznaniu. Stworzony przez Katarzynę Minkowską spektakl skupia się na trudnych relacjach rodzinnych i próbach uwolnienia się od destrukcyjnego wpływu jednej osoby na pozostałych członków rodziny.

Zobaczymy portret kobiety, której niespełnione ambicje artystyczne, zawiedzione uczucia i despotyczna natura w połączeniu z ogromną wrażliwością, przypływami egzaltacji i czułości przełożyły się na klęskę relacji z własnym mężem i dziećmi. W przedstawieniu wystąpią aktorzy Teatru Polskiego w Poznaniu.

Premiera spektaklu miała miejsce 9 października 2021 r.

Marcin Napiórkowski, Katarzyna Szyngiera, Mirosław Wlekły "1989"

Premiera TVP1, 27 maja 2024 g. 20:00 NA ŻYWO (ten spektakl wyjątkowo rozpocznie się o godz. 20:00).

Reżyseria: Katarzyna Szyngiera

Muzyka: Andrzej „Webber” Mikosz

Choreografia: Barbara Olech

Scenografia: Milena Czarnik

Kostiumy: Arek Ślesiński

Realizacja TV: Józef Kowalewski

Obsada: Karolina Kazoń – Danusia (Danuta Wałęsa), Rafał Szumera – Lechu (Lech Wałęsa), Katarzyna Zawiślak-Dolny – Krysia (Krystyna Frasyniuk), Agnieszka Kościelniak – Krysia (Krystyna Frasyniuk) – dublerka, Mateusz Bieryt – Władek (Władysław Frasyniuk), Magdalena Osińska – Gaja (Grażyna Kuroń), Marcin Czarnik – Jacek (Jacek Kuroń), Daniel Malchar – Bogdan (Bogdan Borusewicz), Karolina Kamińska – Alina (Alina Pieńkowska), Dominika Figlewicz – Henryka (Henryka Krzywonos) i inni.

Koprodukcja Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie i Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego.

Czas: ok. 180 min.

Musical w reżyserii Katarzyny Szyngiery dotyczący transformacji ustrojowej roku 1989 to opowieść o czasie państwowych i narodowych przemian oraz bohaterach biorących w niej udział; o wolności i budowaniu jej pozytywnego mitu. Wydarzenia znane z kronik filmowych i podręczników historii ożywają na scenie oglądane oczami trzech fascynujących par. W życiu Frasyniuków, Wałęsów i Kuroniów idee rywalizują z miłością, entuzjazm zderza się z ciężarem historii, a bohaterstwo przeplata się z rodzinnymi tragediami. Widzowie towarzyszą bohaterom w momentach ikonicznych – podczas strajków w stoczni i przy Okrągłym Stole – ale też w intymnych chwilach radości i cierpienia przeżywanych w zaciszach peerelowskich mieszkań lub więziennych celach.

Za brzmienie musicalu odpowiada jeden z najlepszych polskich producentów rapowych – Andrzej Mikosz „Webber” znany m.in. z wieloletniej współpracy z „Łoną”. Spektakl formą nawiązujący do „Hamiltona” – rewolucyjnego musicalu Lin-Manuela Mirandy, który wprowadził rap na Broadway.

„1989” to jedna z najgłośniejszych premier ostatniego czasu, ciesząca się ogromnym powodzeniem widzów, obsypana nagrodami m.in. Paszportem „Polityki” dla Katarzyny Szyngiery: Za tworzenie teatru mądrego, odważnie i z humorem idącego w poprzek podziałów społecznych i środowiskowych. Za reżyserię musicalu, który być może zbudował pozytywny mit, a na pewno dał nadzieję.

Prapremiera: Gdański Teatr Szekspirowski 19.11.2022 r.; premiera: Teatr im. J. Słowackiego, Kraków, 2.12.2022 r.

Piotr Rowicki "W maju się nie umiera"

Premiera TVP Kultura, 21 maja godz. 20:00

Konsultacja merytoryczna: Cezary Łazarewicz

Reżyseria: Anna Gryszkówna

Realizacja: Waldemar Stroński

Montaż: Grzegorz Rybak

Scenografia i kostiumy: Alicja Patyniak-Rogozińska

Muzyka: Michał Lamża

Produkcja teatralna: Agata Kucharska, Dom Spotkań z Historią

czas: 70 min.

Obsada: Agnieszka Przepiórska

Spektakl jest opowieścią o Barbarze Sadowskiej – poetce, antykomunistycznej działaczce walczącej z systemem i normami społecznymi. W maju 1983 roku Milicja Obywatelska zatrzymała i pobiła syna Barbary Sadowskiej, niespełna dziewiętnastoletniego Grzegorza Przemyka, który z powodu odniesionych ciosów zmarł. To opowieść matki o żałobie, a przede wszystkim o miłości, która pozwala przetrwać najtrudniejsze momenty. To także historia o pragnieniu sprawiedliwości i walce o nią wbrew systemowym przeciwnościom i nieczułym ludziom, a także o marzeniach i ideałach młodości, które nie zawsze udaje się zrealizować.

Agnieszka Przepiórska za rolę Barbary Sadowskiej otrzymała Nagrodę im. Aleksandra Zelwerowicza dla najlepszej aktorski w sezonie 2022/2023.