„Chocolat” to film poświęcony niezwykłej postaci, jaką był pierwszy czarnoskóry klaun, który zaistniał we francuskim świecie rozrywki i stał się sławny we Francji na przełomie XIX i XX w. Chocolat, bo takiego pseudonimu artystycznego używał, pojawił się w pierwszych filmach braci Lumière, a malarz i grafik Toulouse- Lautrec uwiecznił go na swoich rysunkach. 

Akcja tego dramatu biograficznego rozpoczyna się w 1897 r. na północy Francji. Rafael Padilla (późniejszy Chocolat) występuje w prowincjonalnym cyrku jako Kananga – budzący postrach dziki, czarnoskóry człowiek z Afryki. W rzeczywistości urodził się jako niewolnik na Kubie, stamtąd trafił do Europy, gdzie ostatecznie z niewoli uciekł. Podczas pracy w cyrku Rafael poznaje klauna Footita, który wpada na pomysł, by stworzyć duet z egzotycznym kompanem. To on uczy go swego fachu, wspólnie natomiast opracowują występy, które coraz bardziej podobają się publiczności. Ich popularność wzrasta do tego stopnia, że dostają angaż do cyrku w Paryżu. Wraz ze sławą przychodzą spore pieniądze. Jednak jest coś, co nie pozwala głównym bohaterom w pełni cieszyć się z kariery. 

Chocolat jest człowiekiem kochającym życie. Ma powodzenie u kobiet. Chętnie wydaje pieniądze i może sobie na wiele pozwolić. Często jednak spotyka się z przejawami rasizmu, z dyskryminacją i szykanami. W cyrku popisy duetu polegają głównie na tym, że biały klaun upokarza czarnego. Chocolat zdaje sobie sprawę z tego, że swoją sławę zawdzięcza tym powielającym stereotypy o czarnoskórych skeczom. Kiedy z powodu braku dokumentów trafia do więzienia, spotyka się również z przemocą fizyczną. Chocolat ucieka w alkohol, narkotyki i hazard. Przy tym wszystkim jest człowiekiem niezwykle pogodnym, pracowitym i ambitnym. Życie daje mu szansę na spełnienie wyjątkowego marzenia, jednak francuska publika nie jest w stanie zaakceptować go w nowej roli. Footit jest przeciwieństwem scenicznego partnera. To człowiek w rzeczywistości smutny, pod uśmiechem klauna chowający gorycz niespełnienia, zamknięty w sobie. Zna trudne realia życia i raczej nie korzysta z jego uroków. Jest zapobiegliwy, rozsądny, myślący o zabezpieczeniu przyszłości. 

Film wiernie oddaje realia epoki, w której żył główny bohater. Szczególną dbałość o detale widać w scenografii i pięknych, barwnych kostiumach. Pejzaże, widoki i środowisko artystyczne jest niemal takie jak na obrazach Toulouse-Lautreca. Wspaniałe umiejętności aktorskie pokazali Omar Sy (Chocolat) i James Thierrée (wnuk Charliego Chaplina jako Footit). Stworzyli na ekranie kontrastowy duet, który połączyła głęboka, przyjacielska relacja. Film opowiada również o miłości, trudnej, bo zmagającej się z wieloma przeciwnościami, wśród których także są uprzedzenia rasowe. 

Pragnieniem twórców filmu jest, by dzięki niemu zachowana została pamięć o czarnoskórym komiku. „Chocolat” to przede wszystkim historia emancypacji i upadku człowieka. Ciężko chory, wyniszczony przez alkohol i hazard Rafael Padilla zmarł w 1917 r. Tak skończyła się ta pełna różnych odcieni i barw historia. W filmie na zakończenie pokazane zostały również archiwalne, czarno-białe nagrania braci Lumière z Footitem i Chocolatem.