"Przebacz", dzieło debiutanta Marka Stacharskiego, jest filmem, który został laureatem Wrocławskiej Nagrody Filmowej 6 Międzynarodowego Festiwalu Filmowego "ERA NOWE HORYZONTY", a wcielająca się w rolę Anki Marta Malikowska zdobyła nagrodę za debiut aktorski na festiwalu filmowym w Gdyni.

Osią fabuły jest historia młodego chłopaka, Stana (w tej roli Bartek Turzyński, w niektórych scenach zaskakująco podobny do Macieja Stuhra). Już od pierwszych scen widzimy, kim jest Stan. Kiedy jego koledzy przychodzą po niego do miejsca, gdzie pracuje i namawiają go do kolejnych przestępstw, ten bez wahania porzuca pracę. Bardziej niż hobby i stałe, nawet niewielkie dochody, ceni sobie imprezy, rozboje i łatwe pieniądze z kradzieży.

Wszystko załamuje się, gdy pod wpływem alkoholu oraz pod presją swoich znajomych, dokonuje brutalnego gwałtu na młodej dziewczynie, a następnie, w wyniku niespodziewanych zbiegów okoliczności, poznaje i zakochuje się w swojej ofierze, która nie wie, kto jest sprawcą gwałtu. Od tej pory Stan jest rozdarty wewnętrznie. Walczy z poczuciem winy, nie ma odwagi przyznać się do popełnionego czynu, a sytuację pogarsza coraz większa bliskość emocjonalna z ofiarą. Do tego dochodzi problem przynależności do młodzieżowego gangu, trudno jest zerwać z niechlubną przeszłością.

"Przebacz" skupia się na motywie zbrodni i jej zadośćuczynieniu. Jak można odkupić swoje winy? Czy jest to w ogóle możliwe? Czy do tego, aby myśleć o odkupieniu swoich win trzeba było sięgnąć moralnego dna?

Całą tę, w sumie mało prawdopodobną historię (nieco za dużo w niej zbiegów okoliczności), odgrywają świetni, młodzi aktorzy. Asystują im Gabriela Kownacka i Janusz Chabior, w najlepszej moim zdaniem, roli drugoplanowej. Na uwagę na pewno zasługuje rola Stana, postać ta jest najpełniej przedstawiona - oprócz jego kontaktów z rówieśnikami i pracodawcą, poznajemy również jego życie domowe. Domyślamy się, co kryje się za jego problemami, że za jego wyborem pomiędzy życiem uczciwym a przestępczym stoi śmierć ojca i problemy alkoholowe matki. Niestety nie da się tego powiedzieć o innych bohaterach, w tym szczególnie o Joannie. Niewiele o niej wiemy, poza tym że jest ofiara gwałtu, pracuje w szpitalu i ma samolubnego, niekochającego partnera. Dobrze, że wcielająca się w tę trudną rolę Aleksandra Nieśpielak zrobiła wszystko, co mogła, aby uczynić graną przez siebie postać bliższą widzowi.

Film ten został nakręcony za niewielkie pieniądze, widać to niemal na każdym kroku. Większość scen rozgrywa się w pomieszczeniach, niewielka jest liczba ujęć, zdjęcia nie oszałamiają jakością, montaż jest dość monotonny, a muzyki nie słychać w ogóle. Do tego dochodzi kilka scen, ewidentnie moim zdaniem źle nakręconych, jak na przykład scena gwałtu czy postrzelenia głównego bohatera.

Mam jednak nadzieję, że reżyser dostrzeże, iż czeka go jeszcze trochę pracy, zanim osiągnie mistrzostwo w swym fachu i kolejne jego filmy będą tylko lepsze.