„Dla ciebie i ognia” to najlepszy przykład, jak można zrobić dobry film dysponując niewielkim budżetem. Obraz Wytwórni Filmów Kalina to prawdziwa perełka polskiego kina niezależnego.

Film przedstawia historię Adama, młodego i ambitnego dziennikarza pracującego w „Kurierze Pomorskim”. Najważniejszy dla niego jest sukces, natomiast mało istotny sposób w jaki próbuje go osiągnąć. Dlatego też podrzuca księdzu miejscowej parafii kompromitujące materiały, a w swoim artykule oskarża go o pedofilie. Problem jest na tyle poważny, że cała sprawa nabiera rozgłosu i wszczęte zostaje policyjne dochodzenie. Kiedy pewnego dnia Adam wraca do domu znajduje w skrzynce znajduje list zawierający zdjęcia jego dziewczyny – Ani, podpisany tajemniczymi słowami „Tibi et Igni”. Cały problem polega na tym, iż dziewczyna twierdzi, że nigdy nie była w miejscach przedstawionych na fotografiach. Podobnych przesyłek będzie jeszcze kilka, co skłoni Adama do próby rozwiązania tajemniczej sprawy. Nie wie, że stanie się częścią przerażającej historii, która zmieni całe jego dotychczasowe życie.

Twórcy tego obrazu (Mateusz Jemioł i Tomasz Zasada) odwalili kawał naprawdę świetnej roboty. Widać, że dwa lata ciężkiej pracy nie poszły na marne, bo film już od pierwszych minut wciąga widza. Zdjęcia, montaż i cała oprawa techniczna zostały przygotowane z niebywałą starannością, a ścieżka dźwiękowa jest perfekcyjna i potęguje wrażenia w najważniejszych momentach filmu. Pomimo bardzo skromnego budżetu (około 50.000 złotych) trójmiejska grupa stworzyła obraz na miarę kina światowego. Można by narzekać jedynie na brak efektów specjalnych i grę niektórych aktorów, ale to wszystko rekompensuje trzymająca cały czas w napięciu fabuła. Obraz trwa prawie dwie godziny, a zupełnie się tego nie czuje.

Po obejrzeniu tego dzieła ponownie nabrałem wiary, że Polacy mogą stworzyć bardzo dobry film. Ostatnimi czasy zachwycałem się produkcjami naszych południowych sąsiadów - Czechów („Bracia Karamazow”, „Młode wino”) i narzekałem, że już nawet do nich daleko naszej kinematografii. Nareszcie mogę zaprzeczyć tym słowom i powiedzieć, że i u nas się coś ruszyło. Radzę zapamiętać nazwiska twórców „Dla ciebie i ognia”, bo myślę,  że spod ich rąk wyjdzie jeszcze niejeden świetny film. Mam nadzieję, że się nie mylę. Kończąc powiem jeszcze tylko, że chciałbym oglądać więcej produkcji tej klasy.