Opis: Minęło już osiem lat od zniknięcia Batmana, który w jednej chwili z bohatera stał się zbiegiem. Biorąc na siebie winę za śmierć prokuratora okręgowego, Harveya Denta, Mroczny Rycerz poświęcił wszystko dla tego, co on oraz komisarz Gordon uznali za wyższe dobro. Przez pewien czas kłamstwo było skuteczne, a działalność kryminalna w Gotham City została zmiażdżona dzięki Ustawie Denta, stworzonej w celu walki z przestępczością. Wszystko zmienia się wraz z przybyciem sprytnej włamywaczki, kobiety-kota, realizującej własny, ukryty plan. O wiele bardziej niebezpieczne jest jednak pojawienie się Bane’a, zamaskowanego terrorysty, którego bezwzględne zamiary wobec Gotham City zmuszają Bruce’a do powrotu z dobrowolnego wygnania. Ale nawet jeżeli Batman znów założy pelerynę i maskę, może okazać się zbyt słaby, by pokonać Bane’a.

Rekomendacja Filmosfery (Mateusz Michałek): Prawdziwy geniusz i artysta kina, Christopher Nolan stanął przed wielkim wyzwaniem, którego stawką było przebicie sukcesu i legendy „Mrocznego Rycerza”. Prawdopodobnie zrobił wszystko co mógł, a nawet jeszcze więcej, by nie zawieźć swoich fanów. Jeden z najzdolniejszych twórców kina zapomniał jednak, że nadgorliwość jest podobno gorsza od faszyzmu. „Mroczny Rycerz powstaje” to niezapomniane, pełne epickiego rozmachu i fantazji dzieło, któremu zdecydowanie bliżej do pozbawionych duszy widowisk z uniwersum Marvela, niż do pełnego pasji, inteligencji i przesłania „Mrocznego Rycerza” z Jokerem w tle. Najmocniejszą stroną produkcji są zapierające dech w piersiach, barokowe, pełne polotu i rozmachu efekty specjalne. Jak na sequel przystało jest więcej, lepiej i szybciej. Twórcy zgodnie z filozofią kina Hitchocka zaczynają od mocnego uderzenia, jakim jest nieszablonowa, efekciarska i oszałamiająca scena porwania samolotu. Reżyser niemal przez cały seans próbuje udowodnić, że nie ma rzeczy niemożliwych, dzięki czemu każdego widza można zaskoczyć czymś zupełnie innowacyjnym, przesuwając tym samym granice kina. „Mroczny Rycerz powstaje” to dzieło epickie, które na długo pozostanie w naszej pamięci również dzięki niesamowitej, pompatycznej muzyce Hansa Zimmera, która w kluczowych momentach pełni role jedynego regulatora napięcia w produkcji.