Jeden z największych wizjonerów kina, Baz Luhrmann, przedstawia życie i twórczość Elvisa Presleya, z perspektywy jego skomplikowanych relacji z menadżerem „Pułkownikiem” Tomem Parkerem. Fabuła zgłębia złożoną znajomość Presleya z Parkerem, sięgając do początków bezprecedensowej kariery muzyka. Jak mówi sam reżyser: mimo że film nosi tytuł „Elvis”, jest to również historia pułkownika Toma Parkera – to w końcu właśnie on jest naszym narratorem w filmie. Do tego stronniczym.

Baz Luhrmann zgłębiając historię życia ikony muzyki zainteresował się szczególnie dziwnym rodzajem relacji łączącym go z osobą stojącą za publicznym sukcesem artysty. Jak lubię mówić, pułkownik Tom Parker nigdy nie był pułkownikiem, nigdy Tomem, nigdy Parkerem. Ale mimo wszystko jest fascynującą postacią – opowiadał później o słynnym menadżerze reżyser.

Opowieść o współpracy menadżera i muzyka oraz fenomenalne role ich odtwórców wychodzą tutaj na pierwszy plan. Austin Butler jako Elvis Presley dał występ zasługujący na Oscara® i może spodziewać się nominacji, z kolei dwukrotny laureat tej nagrody, Tom Hanks bardzo wiarygodnie wypada jako niejednoznaczny bohater i narrator całej opowieści. Kluczowym elementem historii jest również jedna z najważniejszych osób w życiu piosenkarza – jego żona Priscilla Presley, w którą wcieliła się fenomenalna Olivia DeJonge.

Oczywiście film o Elvisie Presleyu nie mógłby istnieć bez muzyki, która jest prawdziwym paliwem napędzającym tę narrację. Krajobraz kulturowy Stanów Zjednoczonych połowy XX wieku, w którym mieszają się róże wpływy przyczyniając się do powstawania nowych gatunków muzycznych to dokładnie to tło na którym rodziła się największa z legend muzyki rozrywkowej.

Elvis Presley pochodził z jednej z niewielu białych rodzin w mieście Tupelo w stanie Mississippi ¬– opowiada Luhrmann –  wraz z przyjaciółmi z sąsiedztwa chłonął muzykę zarówno lokalnych juke-jointów, jak i wspólnot protestanckich. Gdy dorósł, połączył to ze swoją miłością do muzyki country. Parker z kolei, nie miał żadnego ucha do muzyki, ale był absolutnie zaskoczony wpływem, jaki cały zespół Elvisa wywarł na młodą publiczność.

Doskonała muzyka, pełne rozmachu sceny i genialna rola Austina Butlera czynią ten film niezapomnianym widowiskiem. Jak twierdzi producentka filmu, Gail Berman: to coś znacznie więcej niż po prostu film biograficzny. To wszystko dzięki głębokiemu zrozumieniu i podziwowi, jakim Baz darzył Elvisa. Zarówno jako człowieka, ale także pociągającą postać, za pomocą której można opowiadać historię Ameryki. Luhrmann w wyjątkowy sposób potrafi opowiadać historie, które poza ekscytującą warstwą wierzchnią, oferują widzom wielką głębię. Historia Elvisa jest dużo bardziej złożona niż mogłoby się wydawać, a Baz, ze swoją bezbłędną maestrią zarówno filmową, jak i muzyczną, jest naprawdę jedynym artystą, jakiego znam, który mógłby przenieś to wszystko na ekran.

Bo „Elvis”, jak każdy film Baza Luhrmanna, nie mógłby istnieć bez wyjątkowej oprawy muzycznej, łączącej w sobie utwory z epoki ze współczesnymi. Jest więc tutaj znacznie więcej niż tylko piosenki Elvisa śpiewane przez Butlera, samego Presleya, czy czasem obu jednocześnie. Dzięki współpracy z Elliottem Wheelerem i Antonem Monstedem (który swoją długoletnią współpracę z Luhrmannem zaczął jeszcze przed „Romeo i Julią”), ścieżka dźwiękowa jest jak zawsze niezwykle oryginalna i zaskakuje doborem artystów, wśród których usłyszeć możemy nie tylko wielkie legendy bluesa jak Sister Rosetta Tharpe, czy Big Mama Thornton, ale także takich muzyków i zespoły jak Doja Cat, Kacey Musgraves, Måneskin i wielu więcej!

„Elvis” zadebiutował w polskich kinach 24 czerwca 2022 roku. Zobaczyło go ponad 400 tysięcy widzów. Już 28 września ukaże się na nośnikach Blu-ray™ i DVD do domowej kolekcji!