Pierwszy film długometrażowy Miloša Formana. „Czarny Piotruś” był też jednym z pierwszych filmów czechosłowackiej Nowej Fali. Głównym bohaterem „Czarnego Piotrusia” jest młodzieniec, który wkracza w etap dorosłości. Niestety jest on zagubiony w otaczającym go świecie, a rozmowy z rodzicami czy przyjaciółmi nic nie tłumaczą, gdyż są niesamowicie płytkie i bezsensowne. W pracy, jako ochroniarz, również nie potrafi się wykazać. Jest zbyt nieśmiały i przestraszony, żeby złapać złodzieja na gorącym uczynku. Najbardziej znany przedstawiciel czeskiej szkoły filmowej, już od początku mocno naznaczył swój styl. Forman rezygnuje z zwartej linearnej historii, na rzecz epizodów, w których stara się jak najbardziej realnie odwzorować czechosłowacką rzeczywistość lat 60. XX wieku. Widać też powracający temat w filmach Formana, czyli konflikt jednostki z systemem/społeczeństwem. Dzięki pracy z aktorskimi naturszczykami, absurdalnym poczuciem humoru i mocno wrażliwym na ówczesne realia okiem reżysera debiut Formana jest nadzwyczaj udany. Sylwia Nowak-Gorgoń

Na ten film czekało mnóstwo osób na całym świecie. I nie chodziło tu jedynie o utęskniony kolejny film zrealizowany przez Danny’ego Boyle’a, ale poznanie bliżej historii sławnego i podziwianego przez wielu Steve’a Jobsa – założyciela Apple. Powstanie takiego filmu biograficznego było wyłącznie kwestią czasu, ponieważ historia życia Jobsa to w zasadzie gotowy scenariusz filmowy. Danny Boyle opowiedział ją na swój własny i niepowtarzalny sposób. Dość statyczną fabułę, która skupia się głównie na postaci i dialogach, Boyle okrasił różnego rodzaju zabiegami technicznymi, które pozwoliły na spotęgowanie przekazu. W kolejnych częściach filmu mamy więc odmienne jakości obrazu, pojawia się tylna projekcja czy wymyślne aranżacje w ścieżce dźwiękowej. W tym natłoku bodźców jeszcze mocniej wybrzmiewa postać Steve’a Jobsa: złożona i trudna osobowość oraz genialne pomysły i niesamowita zdolność wyczuwania ludzkiej psychiki i potrzeb. Fantastyczna tytułowa rola Michaela Fassbendera. Aktor po prostu stał się Jobsem. Genialnie wtóruje mu Kate Winslet w roli asystentki, Joanny Hoffman. Zdecydowanie polecam „Steve’a Jobsa” nie tylko fanom produktów z logo nadgryzionego jabłka – dzieło Danny’ego Boyle’a to dobry film psychologiczny, który wciąga i daje do myślenia. Katarzyna Piechuta

Film na podstawie już kultowej gry komputerowej. Główny bohater Tobey Marshall (Aaron Paul) pragnie oczyścić swoje dobre imię oraz pomścić śmierć swojego najbliższego przyjaciela. Oczywiście może dokonać tego tylko w samochodzie doprowadzonym do zawrotnej prędkości. Czyste kino rozrywkowe. Skupione przede wszystkim na widowiskowości, a co za tym idzie pracy kaskaderskiej. Na planie filmu stałymi bywalcami byli członkowie ekipy „Top Gear”. Fabuła w „Need for speed” ucieka na drugi plan. Mogą razić dłużyzny, klisze i luki fabularne oraz zbytni patos. Jednak zawrotna prędkość w drugiej części filmu oraz czysta radość aktorów (Aaron Paul, Imogen Poots, Rami Malik), którą zwyczajnie widać na ekranie, sprawia, że film ogląda się bez zażenowania. Pure guilty pleasure. Sylwia Nowak-Gorgoń