Agnieszka Holland, Małgorzata Szumowska, Agnieszka Smoczyńska-Konopka, Joanna Kos-Krauze, Katarzyna Klimkiewicz, Aneta Kopacz, Karolina Bielawska, Anna Jadowska, Anna Kazejak, Hanna Polak, Lidia Duda, Maria Zmarz-Koczanowicz, Anna Zamecka, Zofia Kowalewska, Dorota Kobiela, Aleksandra Terpińska, Kasia Adamik, Olga Chajdas, Jagoda Szelc, Kinga Dębska, to tylko niektóre polskie reżyserki i laureatki dziesiątek nagród na festiwalach całego świata, a przecież są jeszcze producentki, scenarzystki, reżyserki obsady, operatorki, kompozytorki, montażystki, kostiumografki, scenografki, animatorki, kierowniczki produkcji, charakteryzatorki... – nie zapominając oczywiście o aktorkach.

21 września podczas zorganizowanej na 43. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni przez Kobiety Filmu konferencji podpisana została deklaracja dotycząca wdrażania równości płci w branży filmowej. Podpisy złożyli dyrektor festiwalu Leszek Kopeć oraz przewodniczący Rady Programowej Wojciech Marczewski. Główne postulaty dotyczą przygotowania harmonogramu i trybu wprowadzania zmian mających na celu równość płci we wszystkich ciałach decyzyjnych festiwalu; prowadzenie i udostępniania statystyk dotyczących płci autorów filmów zgłaszanych do selekcji festiwalowej; kontynuacji polityki transparentności tj dalszego upubliczniania nazwisk Komisji Selekcyjnej i Rady Programowej Festiwalu w celu monitorowania udziału kobiet  w ciałach decyzyjnych festiwalu. Podobne deklaracje podpisane zostały przez międzynarodowe festiwale w Cannes, Toronto, Locarno, Wenecji, ale to Polski Festiwal Filmów Fabularnych jest pierwszym wydarzeniem o charakterze narodowym, który podjął się takich zobowiązań.

Konferencję otworzyła liderka Kobiet Filmu, producentka Renata Czarnkowska-Listoś wraz z reżyserką Małgorzatą Szumowską. Swoją solidarność z uczestnikami spotkania wyraziła również przebywająca za granicą Agnieszka Holland. Kobiety Filmu to nieformalna inicjatywa zrzeszająca kilka tysięcy kobiet reprezentujących wszystkie zawody w branży filmowej i telewizyjnej.

Podczas konferencji pt. „Kobiety Filmu 50:50 W 2020” dotyczącej sytuacji kobiet w branży audiowizualnej dyskutowali:

Ewa Graczyk – profesor Uniwersytetu Gdańskiego, literaturoznawczyni, działaczka społeczna, która zwróciła uwagę na fakt, że język jest horyzontem myśli i dlatego zachęciła wszystkich do zmiany języka wykluczeń na język inkluzywny;

dr hab. Monika Talarczyk ze Szkoły Filmowej w Łodzi, która przedstawiła wyniki badań prowadzonych od kilku lat na zlecenie Krytyki Politycznej: uzyskane przez nią statystyki pokazują, że kobiety w polskiej kinematografii zarabiają mniej i są gorzej traktowane przy podziale środków. Kobiety są oczywiście obecne w branży, jednak na gorzej opłacanych stanowiskach. Im bardziej prestiżowe są funkcje i im wyższe zarobki tym wyraźniejsza jest dominacja mężczyzn. Np. w latach 2012-2017 w komisjach eksperckich w PISF było 28% kobiet, liderkami 23% kobiet, a w Radzie PISF zasiadło już tylko 14%! Reżyserki filmów fabularnych skorzystały z zaledwie 13 procent budżetu przyznawanego przez PISF na filmy fabularne, co oznacza, że mężczyźni mieli w swej dyspozycji 87 procent budżetu PISF na produkcję filmów fabularnych;

Iris Zappe-Heller – zastępczyni dyrektora Austriackiego Instytutu Filmowego, która opowiedziała o sytuacji kobiet w przemyśle filmowym w Europie oraz o dobrych praktykach stosowanych m.in. w jej ojczyźnie;

Peter Carpentier – członek zarządu FERA (Federation of European Audiovisual Directors), który opowiedział o europejskich statystykach dot. udziału kobiet filmowców w rynku audiowizualnym na przykładzie reżyserek. Zwrócił uwagę przede wszystkim na różnicę w zarobkach na niekorzyść kobiet, bez względu na kraj pochodzenia, mimo podobnej, bardzo rzetelnej edukacji przedstawicieli obydwu płci.;

Madeleine Ekman – ekspertka oceniająca projekty w Szwedzkim Instytucie Filmowym, producentka, która w swej prezentacji opowiedziała o nadrzędnej wartości ocenianych projektów, jaką jest ich jakość.

Konferencję zamknęła producentka Ewa Puszczyńska, która w swoim wystąpieniu podkreśliła rolę jedności kobiet w środowisku filmowym oraz siłę wynikającą ze wzajemnego wsparcia i dążenia do wspólnych celów.