Katyń  (2007)

Produkcja: Polska
Reżyseria: Andrzej Wajda
Obsada: Andrzej Chyra, Maja Ostaszewska, Artur Żmijewski, Danuta Stenka, Jan Englert, Magdalena Cielecka, Paweł Małaszyński

Opis: Opowieść o polskich oficerach pomordowanych podczas II wojny światowej przez NKWD w Katyniu. Obraz tragedii nieświadomych zbrodni kobiet, które czekały na swoich mężów, ojców, synów i braci. Bezkompromisowe rozliczenie kłamstwa, które miało kazać Polsce zapomnieć o swoich bohaterach. Film wielkiego reżysera o niezłomnej walce o pamięć i prawdę, dzięki którym możemy dziś żyć w wolnej Polsce.

Rekomendacja Filmosfery (Marta Suchocka): Mistrzostwo, jakim Wajda popisał się w „Katyniu”, to brak patosu. W „Katyniu” nie ma mowy o apoteozie pomordowanych (jeśli widz ją odnajdzie, to chyba w efekcie nadinterpretacji), wynoszeniu ich na ołtarze. Andrzej Wajda oparł swój obraz na czystych emocjach, jednostkowym cierpieniu rodzin rozłączonych na zawsze. W filmie prym wiodą kobiety i trzeba przyznać, że aktorki, które Wajda zebrał, niezwykle dobrze poradziły sobie z powierzonym zadaniem. Na ekranie pojawiają się takie gwiazdy polskiego kina jak: Maja Komorowska, Danuta Stenka, Maja Ostaszewska czy Magdalena Cielecka. Każda z nich sugestywnie i prawdziwie wcieliła się w bohaterki o odmiennych, często bardzo skrajnych postawach. Warto zwrócić też uwagę na zdjęcia. Mam na myśli nie tylko przekonywające i bardzo realistyczne oddanie zbrodni w Lesie Katyńskim, ale przede wszystkim piękne przedstawienie Krakowa. Film warto zobaczyć, bo to kawałek dobrego polskiego kina, które bez wstydu można wymienić jednym tchem obok „Popiołu i diamentu”, „Człowieka z marmuru” czy „Pierścionka z orłem w koronie”.


Psychopata (1995)

Produkcja: USA
Reżyseria:  Jon Amiel
Obsada: Sigourney Weaver, Holly Hunter, Dermot Mulroney, William McNamara

Opis: W celu schwytania seryjnego mordercy, młodej policjantce (Holly Hunter) pomaga w śledztwie zajmująca się psychiką seryjnych morderców psycholog, cierpiąca na agorafobię (Sigourney Weaver). Poszukiwany wzoruje się seryjnych mordercach z przeszłości.

Rekomendacja Filmosfery: „Psychopata” nie jest może thrillerem na miarę „Milczenia owiec”, ale stanowczo można go zaliczyć do udanych produkcji spod znaku tego gatunku. Obraz posiada większość elementów, jakie dobry thriller mieć powinien. Jego mocną stronę zdecydowanie stanowi scenariusz, przede wszystkim zaś film cały czas trzyma widza w napięciu. Sigourney Weaver, świetnie grając emocjami, zadbała, żebyśmy w trakcie seansu bali się czającego się niebezpieczeństwa równie mocno, jak ona.


Nieoczekiwana zmiana miejsc (1983)

Produkcja: USA
Reżyseria: John Landis
Obsada: Eddie Murphy, Dan Aykroyd, Jamie Lee Curtis, Don Ameche

Opis: W wyniku intrygi dwóch finansowych potentatów, Billy Ray czarny drobny złodziejaszek zostaje zatrudniony w prestiżowej firmie na miejsce Louisa młodego biznesmena, który trafia na ulicę bez grosza przy duszy. Gdy obaj dowiadują się, że zostali "wykorzystani", postanawiają się zemścić.
 
Rekomendacja Filmosfery (Mateusz Michałek): Dzieło Johna Landisa to współczesna adaptacja klasycznej baśni o księciu i żebraku, rozgrywająca się na amerykańskiej giełdzie. Podstawową zaletą produkcji jest wykorzystanie klasycznego schematu komedii sytuacyjnej i pastiszu, okraszonej doskonałym sarkastycznym poczuciem humoru. Fabuła z polotem i unikatowym humorem prowadzi nas przez nieco przerysowane kulisy giełdy. Zdecydowanie najmocniejszym elementem produkcji jest genialne aktorstwo. Eddie Murphy i Dan Aykroyd wznoszą się w „Nieoczekiwanej zmianie miejsc” na wyżyny  geniuszu i błyskotliwości, tworząc niezapomniany i przekomiczny duet aktorski. Każdy z nich prezentuje odmienny styl komediowy. Na uwagę zasługuje perfekcyjny drugi plan, a przede wszystkim niesamowici Don Ameche i  Ralph Bellamy w roli krwiożerczych, zakłamanych i szyderczych kapitalistów – braci Duke’ów. W dobie obrazów wciąż przekraczających granice dobrego smaku i gustów, warto wrócić do niezapomnianych klasyków. Produkcja Johna Landisa  to doskonałe, pełne polotu kino rozrywkowe, które mogę polecić każdemu kinomaniakowi.


JFK (1991)

Produkcja: USA
Reżyseria: Oliver Stone
Obsada: Kevin Costner, Tommy Lee Jones, Gary Oldman, Joe Pesci

Opis: Zamach na prezydenta USA Johna Fitzgeralda Kennedy'ego. Jim Garrison, prokurator w sprawie Kennedy'ego, po długich poszukiwaniach sprawcy morderstwa dochodzi do wniosku, że chodzi tu o spisek na najwyższych szczeblach rządowych.

Rekomendacja Filmosfery: Kręcenie dramatów politycznych nie należy do prostych zadań, gdyż filmy tego rodzaju często albo odnoszą wielki sukces, albo okazują się kompletną klapą. Granica między ciekawym i interesującym przedstawieniem tematu a stworzeniem obrazu zawiłego i przegadanego często jest bardzo cienka. „JFK” to udany dramat polityczny, który nie moralizuje i nie zanudza widza, lecz wprost przeciwnie – przyciąga jego uwagę przez cały czas trwania filmu (który, swoją drogą, wynosi ponad 3 godziny). Jest to z pewnością zasługa Olivera Stone’a, ale wydaje mi się, że kluczem do sukcesu okazał się w tym przypadku pomysł na przedstawienie tematu historyczno-politycznego z perspektywy prokuratora, który próbuje dociec prawdy. Rola oddanego swoim ideałom prawnika to poza tym jedna z lepszych ról, w jakie Kevin Costner miał okazję się wcielić. W końcu, „JFK” podejmuje temat, który do dziś pozostaje zagadką i wzbudza wiele emocji – może dzięki temu film Olivera Stone’a nadal ogląda się z prawdziwą przyjemnością.


Powrót do przyszłości (1985)

Produkcja: USA
Reżyseria: Robert Zemeckis
Obsada:  Michael J. Fox, Christopher Lloyd, Lea Thompson, Crispin Glover

Opis: Marty McFly jest typowym nastolatkiem, ale ma niezwykłego przyjaciela - Dr Emmetta Browna, który wynalazł wehikuł czasu. W nocy przed centrum handlowym Dr. Brown pokazuje swój wynalazek Martyemu. Wygląda on jak udoskonalony samochód, a działa na... pluton. Dr. Brown zwędził go Libijczykom, którzy chcieli, aby zrobił im bombę atomową. Podczas eksperymentu terroryści zabijają doktora. Marty cudem uchodzi z życiem, ale do roku 1955. Szukając Dr. Browna z lat pięćdziesiątych natyka się na rodziców i zapobiega ich poznaniu. W wyniku tego może się nigdy nie urodzić…

Rekomendacja Filmosfery: „Powrót do przyszłości” to film, o którym mogłabym pisać w samych superlatywach, gdyż jest to jeden z tych niezapomnianych obrazów, które w dzieciństwie oglądało się w kółko i na okrągło. Ta jedyna w swoim rodzaju komedia science-fiction stała się już klasykiem, więc kto jeszcze nie widział „Powrotu do przyszłości” – ma szansę nadrobić zaległości. Film powstał w 1985 roku, a więc nie należy do najnowszych i tym bardziej można docenić wartość scenariusza, który został napisany z dbałością o każdy szczegół, a przy filmie o podróżach w czasie nietrudno przecież o pomyłkę czy nieścisłości. Michael J. Fox tak stopił się z graną przez siebie postacią, że kojarzony jest głównie właśnie z roli Marty’ego McFly’a. Jeżeli zaś chodzi o postać nieco stukniętego naukowca – chyba nikt inny nie wcieliłby się w nią lepiej, niż Christopher Lloyd. „Powrót do przeszłości” to zapewne dla wielu widzów, w tym i dla mnie, również podróż do swojego dzieciństwa, i każdemu polecam raz na jakiś czas taką w taką podróż się udać.