W tym roku do konkursu zostały wybrane m.in.: niemiecki dokument "Jezus Chrystus Zbawiciel" ("Jesus Christus Erlöser") Petera Geyera - zapis scenicznego występu legendarnego Klausa Kinskiego, hiszpański film "W mieście Sylvii" ("En la ciudad de Sylvia") - subtelna refleksja nad czasem José Luisa Guerína, "Jedzcie, to jest bowiem ciało moje" ("Mange, ceci est mon corps") - objawienie festiwali w Toronto i Rotterdamie w reżyserii Haitańczyka, Michelange Quay'a oraz "Mój Winnipeg" ("My Winnipeg"), którego reżyserem jest dobrze znany festiwalowej publiczności Kanadyjczyk, Guy Maddin.

Organizowany już po raz trzeci konkurs "Nowe Filmy Polskie" prezentuje pełnometrażowe filmy polskie, zarówno fabularne, jak i dokumentalne. Międzynarodowe jury przyzna zwycięzcy Wrocławską Nagrodę Filmową ufundowaną przez Prezydenta Wrocławia w wysokości 100 tys. zł (60 tys. dla reżysera, 40 tys. dla producenta).

Konkurs "Polskie Filmy Krótkometrarzowe" pozwala festiwalowej publiczności na bieżąco śledzić polską produkcję krótko- i średniometrażową. Selekcja obejmuje filmy dokumentalne, animowane oraz fabularne. Projekt, jak co roku, organizowany jest we współpracy ze Stowarzyszeniem Filmowców Polskich.

Panorama kina współczesnego: mistrzowie i odkrycia to selekcja filmów nagradzanych na najważniejszych międzynarodowych festiwalach filmowych. Panorama podzielona jest na dwie części. W części mistrzowie pokazywane są filmy zrealizowane przez uznanych twórców. Z kolei w części odkrycia będzie można odnaleźć nowe talenty. Ważnym elementem tej sekcji będą również pokazy specjalne – najbardziej interesujące zjawiska tego sezonu.

Wśród mistrzów pokazane zostaną m.in.: "Śpiew wróbli" ("Avaze gonjeshk-ha") w reżyserii irańskiego mistrza, Majida Majidiego; francuski "Sekret ziarna" ("La graine et le mulet") - najnowszy, nagrodzony kilkoma Cezarami (w tym za najlepszy film) obraz Abdela Kechiche'a, autora znanej polskiej publiczności "Winy Woltera" oraz najnowsze dzieło francuskiego mistrza, prekursora nowej fali, Erica Rohmera - "Miłość Astrei i Celadona" ("Les amours d’Astrée et de Celadon").

Organizowane już po raz drugi pokazy na Rynku dają możliwość obcowania ze sztuką filmową w malowniczej scenerii centrum miasta nie tylko uczestnikom festiwalu, ale również mieszkańcom Wrocławia.

Kino nowozelandzkie szerzej znane jedynie przez pryzmat dwóch wyrosłych tam reżyserskich sław - Petera Jacksona i Jane Campion - wciąż pozostaje dla polskiej publiczności terra incognita. Tymczasem wyprodukowane tam filmy prezentują jeden z najciekawszych i najbardziej intrygujących wizerunków odległego i egzotycznego kraju i dają obraz masowej wyobraźni Nowozelandczyków, również jej maoryskich korzeni. Kino z zielonych wysp zostanie pokazane w szerokiej perspektywie - od najwcześniejszych dokonań aż po dzień dzisiejszy. Szczególne miejsce w tym przeglądzie zajmować będą produkcje złotego okresu – przełomu lat 70. i 80., kiedy międzynarodowe festiwale podbijały obrazy Rogera Donaldsona i Geoffa Murphy. Ciekawym akcentem z całą pewnością będzie również retrospektywa niezależnego filmowca nowozelandzkiego, Vincenta Warda.

Kuratorem tej sekcji jest Ian Conrich - dyrektor Centre for New Zealand Studies na University of London, autor wpółpracujący między innymi z BBC i miesięcznikiem Sight & Sound.

Przeglądowi towarzyszyć będą spotkania z nowozelandzkimi reżyserami i krytykami, którzy odwiedzą Wrocław. Wydawnictwo słowo / obraz terytoria przygotowuje książkę o kinie nowozelandzkim, której redaktorem jest brytyjski krytyk Ian Contich. Wśród imprez towarzyszących odbędą się: pokaz w Operze filmu niemego "The Te Kooti Trail" (1927 r.), reżyseria Rudall Hayward, do którego muzykę na żywo wykona nowozelandzki pianista Chris Hainsworth, koncert zespołu Moana & the Tribe (18 lipca, klub festiwalowy) łączącego rdzenną muzykę maoryską ze współczesnymi rytmami oraz pokazy tradycyjnych tańców maoryskich w wykonaniu grupy Manaia; festiwal Ma-uri (masaż, warsztaty); pokaz instalacji multimedialnej i filmów artystki i choreograf Shony McCullagh oraz wystawa (rynek i kino Helios) fotografii pejzażysty i ekologa – Craiga Pottona.

Przegląd najnowszego kina brazylijskiego będzie miał na celu przedstawienie różnorodności produkcji filmowej tego kraju, a także tendencji jej rozwoju w ostatnich latach. Kinematografia znad Amazonki zelektryzowała międzynarodową krytykę już w latach 60., przy okazji ruchu cinema novo. Połączenie obyczajowego autentyzmu, realizmu magicznego i odwołań do ludowych korzeni sprawia, że do dziś pozostaje ona zjawiskiem osobnym i wyjątkowym. W połowie lat 90., wraz z takimi obrazami jak "Carlota Joaquina - Princesa do Brazil" Carli Camurati (1995), "Czworokąt" Fábio Barreto (1995) czy "Dworzec nadziei" ("Central do Brasil") Waltera Sellesa (1998) w kinie brazylijskim nastąpiła tak zwana retomada - prawdziwy renesans, którego efekty można oglądać na międzynarodowych festiwalach filmowych aż do dnia dzisiejszego. Najwybitniejsze obrazy retomady oraz przejawy nowych tendencji w kinie brazylijskim XXI wieku zostaną uzupełnione o najciekawsze filmy krótkometrażowe zrealizowane w tym kraju w ostatnich latach.

Nocne szaleństwo to filmy zrobione „z przymrużeniem oka”, bawiące się konwencjami. Ważną częścią tej sekcji będą, jak co roku, najciekawsze przejawy azjatyckiej kultury popularnej.

Film sezonu to wybór najciekawszych tytułów prezentowanych na ekranach polskich kin w sezonie 2006/2007.

Filmy krótkie to przegląd europejskich filmów krótkometrażowych pokazujący najciekawsze tendencje panujące w ostatnich latach wśród twórców tej formy filmowej.

Filmy dla dzieci i młodzieży to starannie wyselekcjonowane filmowe propozycje dla najmłodszych wzbogacone o spotkania z twórcami oraz warsztaty artystyczne.
Retrospektywy.

Theo Angelopoulos (ur. 1936), grecki reżyser, bezsprzecznie należy do generacji mistrzów kina. Jego styl nawiązuje do wielkich nieobecnych – Felliniego czy Tarkowskiego - a równocześnie pozostaje bardzo rozpoznawalny, jedyny w swoim rodzaju. Pupil międzynarodowej krytyki i kolekcjoner festiwalowych nagród od wielu lat konsekwentnie realizuje swoją wizję kina – pełną namaszczenia, symboliki i kulturowych cytatów. Sporządzając gorzki obrachunek z losami własnego kraju i kondycją duchową swoich rodaków, Angelopoulos cały czas pozostaje zakorzeniony w tradycji kultury europejskiej i opowiadanym przez siebie historiom nadaje wymiar uniwersalny.

W ramach wydarzeń towarzyszących retrospektywie greckiego reżysera we Wrocławiu odbędzie się koncert muzyki Eleni Karaindrou (25 lipca, Filharmonia Wrocławska) pochodzącej z filmów Theo Angelopoulosa. Przeglądowi towarzyszyć będzie również wystawa zdjęć fotografika Dimitrisa Sofikitisa z filmu "Trylogia: Płacząca łąka" ("Trilogia I: To Livadi pou dakryzei", 2004).

Terence Davies (ur. 1945), reżyser brytyjski, zrealizował zaledwie trzy krótkometrażówki i cztery filmy pełnometrażowe, jednak stworzył jeden z najbardziej spójnych i wyjątkowych wizerunków filmowych w dziejach kina. Nazywany jest Proustem kina - cała jego twórczość jest obsesyjnie autobiograficzna, zanurzona we wspomnieniach, skupiona na rekonstrukcji ulotnych, ledwie zapamiętanych chwil z przeszłości. Daviesa fascynuje przede wszystkim fenomen pamięci i to w kinie odnajduje język, za pomocą którego, potrafi dotrzeć do własnej przeszłości.

Vincent Ward (ur. 1956) nowozelandzki reżyser, który swoimi wizjonerskimi filmami, takimi jak "Dojrzewanie" ("Vigil", 1984) czy "Nawigator: odyseja średniowieczna" ("The Navigator: A Mediaeval Odyssey", 1984) pokazał światu kino kiwi.

Andrzej Żuławski (ur. 1940) jest jednym z najbardziej kontrowersyjnych polskich reżyserów. Od lat tworzy kino emocjonalne, gwałtowne, obsesyjne, balansujące na granicy obrazowej histerii. Już jako debiutant, twórca wizjonerskiej "Trzeciej części nocy" (1971), Żuławski wyraźnie odstawał od peerelowskiego modelu kina i nigdy tak naprawdę się do niego nie dostosował. Po tym, jak cenzura zablokowała jego ekstrawaganckie projekty postanowił wyjechać do Francji i związać swoje artystyczne losy z kinem europejskim.

Witold Leszczyński (ur. 1933, zm. 2007), reżyser i operator, przedstawiciel złotego pokolenia pierwszych roczników łódzkiej Filmówki, zabłysnął już przy okazji swojego długometrażowego debiutu. W "Żywocie Mateusza" (1968) – obrazie, który do dziś pozostaje ewenementem na tle polskiej produkcji filmowej - udowodnił niezwykłą reżyserską wrażliwość, stylistyczną odrębność oraz niezwykłą dbałość o każdy kadr, który wychodził spod jego ręki. Jego artystycznym credo było zdanie zapożyczone od duńskiego klasyka, Carla Theodore Dreyera - "Interesuje mnie nie obraz akcji, lecz akcja obrazu".

Alexander Sroczyński (ur. 1953) jest artystą ekscentrycznym, twórcą filmów animowanych, ilustratorem i autorem rysunków satyrycznych. Od 1981 roku tworzy nagradzane w kraju i zagranicą filmy rysunkowe - mieszankę czarnego humoru, makabreski i pastiszu różnych konwencji filmowych. Na stałe współpracuje z wieloma periodykami - w Polsce z legendarnymi Szpilkami czy z Playboyem, a w USA, gdzie mieszka od 1989, między innymi z The New York Times.

Federico Fellini: aneks
Maestro Fellini to wystawa w Muzeum Miejskim we wrocławskim ratuszu, na której zaprezentowanych zostanie ponad 300 eksponatów pochodzących ze zborów szwajcarskiej FONDATION FELLINI pour le Cinéma - zdjęć, rysunków, scenariuszy, dokumentów produkcyjnych, plakatów, kostiumów itp. Uzupełnieniem tego wydarzenia będzie przegląd filmów dokumentalnych o Fellinim oraz eksperymentalny, inspirowany La Stradą Felliniego projekt multimedialny Witolda Liszkowskiego - Wspólna przestrzeń – który będzie można obejrzeć w Galerii na Solnym i na Placu Solnym oraz - Incontro con Fellini – instalacja autorstwa rzeźbiarza Krzysztofa Bednarskiego.