Cały budżet filmu wyniósł zaledwie 1,4 miliona dolarów, co nawet jak na połowę lat 70. było kwotą skromną — zwłaszcza jak na musical, gatunek kojarzony z rozmachem, efektowną choreografią i bogatymi kostiumami. Tymczasem „The Rocky Horror Picture Show” musiał powstać za ułamek tego, czym dysponowały produkcje typu „Hair”, czy „Kabaret”. Twórcy jednak wykazali się ogromną kreatywnością i pomysłowością, nadrabiając braki finansowe konsekwentną estetyką kampu i wyczuciem teatralnej stylizacji. Wiele elementów scenografii i kostiumów zostało zaprojektowanych tak, by sprawiały wrażenie przerysowania i sztuczności — co nie tylko pasowało do klimatu filmu, ale wręcz stało się jego znakiem rozpoznawczym. Zdjęcia kręcono w starym, gotyckim zamku Oakley Court oraz w skromnych przestrzeniach Bray Studios, znanych z produkcji horrorów klasy B. Brak środków zmusił ekipę do improwizacji: rekwizyty tworzono z tanich materiałów, a efekty specjalne ograniczano do minimum. I właśnie dzięki temu surowemu, ale kreatywnemu podejściu film zyskał swój unikatowy charakter.

Początki kultowego statusu sięgają pokazów w Nowym Jorku, gdzie zaczęła pojawiać się ta sama, lojalna widownia — fani, którzy nie tylko wracali na seanse, ale zaczynali przebierać się za postaci, cytować kwestie i reagować na sceny w sposób interaktywny. Z czasem ten fenomen rozprzestrzenił się na pobliskie hrabstwa, a następnie na większe miasta, takie jak Chicago, Pittsburgh czy Sacramento, aż w końcu objął cały kraj. „The Rocky Horror Picture Show” stał się pierwszym prawdziwym fenomenem pokazów północnych (tzw. midnight movies), wyznaczając nowy model interakcji między filmem a widzem, który z czasem przekształcił się w trwałą subkulturę z własnymi rytuałami, przebierankami i zbiorowym performansem.

W 1977 roku powstał oficjalny fanclub The Rocky Horror Picture Show, którego założycielem był Sal Piro — postać legendarna w środowisku fanów, a zarazem doskonały przykład kontrastu, jaki tworzył ten kultowy film. Piro pochodził z New Jersey i na co dzień pracował jako nauczyciel… teologii w katolickich szkołach. Jego zaangażowanie pokazuje, jak różnorodnych ludzi przyciągał ten tytuł — bez względu na wiek, zawód, orientację czy wyznanie. Rocky Horror zjednoczył społeczność fanów, którzy odnajdywali w nim przestrzeń wolności, ekspresji i wspólnoty, jakiej nie oferowało im życie codzienne.

Zdj. Galapagos