Film Amosa Gitaia otwiera festiwal w Hajfie
Jola | 2007-10-06Źródło: variety.com

Film Amos Gitaia otwiera 23. festiwal filmowy w Hajfie w Izraelu. "Disengagement" opowiada o izraelskiej akcji wycofania się ze Strefy Gazy w 2006 i jest pierwszym izraelskim filmem otwierającym ten festiwal, na którym to pokazane zostaną 154 filmy. Organizatorzy przewidują udział 60.000-nej publiczności. Festiwal odbywa się podczas święta namiotów - "Sukkot".

 

"Jestem tym niezmiernie wzruszony" - powiedział Gitai publicznie. W filmie występują znane aktorki - Juliette Binoche (grająca Francuzkę powracającą na Zachodni Brzeg) i Jeanne Moreau. Reakcje na film były różne, łącznie z tym, że część widzów opuściła salę projekcyjną przed końcem. Uri Klein, czołowy krytyk filmowy z dziennika "Ha-Aretz" (ciekawostka: gazeta wydawana po hebrajsku i po angielsku razem z International Herald Tribune), wierny kibic twórczości Gitaia określił obraz jako frustrujący.

 

Amos Gitai (prawdziwe nazwisko Weinraub, które jego rodzice zmienili w roku jego urodzenia), z wykształcenia architekt, syn architekta i syjonistki, podejmuje w swoich filmach kontrowersyjne tematy: przemocy, konfliktów militarnych, relacji z Palestyńczykami ("Free Zone", 2005 z Natalie Portman w roli głównej; "A House in Jerusalem"; 1998; "House", 1980), handlu żywym towarem ("Promised Land", 2004), wojen ("Kippur", 2000), rozliczenia z Holocaustem, powrotu Żydów do Izraela po II WŚ i początkach państwa ("Kedma", 2002), żydowskich legend i wierzeń ("Golem: The Petrified Garden", 1993, "Birth of a Golem", 1991), osadników i Syjonizmu w latach 30 ("Berlin-Jerusalem", 1989). W jednym z filmów - "Kippur", o wojnie Jom Kippur, gdy w 1973 roku Syria i Egipt w święto zaatakowały niczego się nie spodziewających Izraelczyków, Gitai opisuje własne, wojenne dzieje. Głównym bohaterem jest sierżant Weinraub - czyli sam Gitai, który był wówczas studentem architektury.

 

Filmów jego nie można zaliczyć do kinematograficznych dzieł, jednak są niezwykle inspirujące i skłaniające do przemyśleń, przez oryginalny sposób w jaki reżyser obserwuje i komentuje otaczającą go rzeczywistość.