opis
Co powstanie, jeśli dodamy do siebie Rutgera Hauera, gwiazdę kina lat 80., Georginę Verbaan, popularną holenderską celebrytkę, oraz Cyrusa Frischa, kontrowersyjnego reżysera, poszukującego nowej formy filmowej? Otrzymamy film bliski dokonaniom wideo-artu, poetycki, a zarazem naturalistyczny, zaskakujący w swej formie i treści, rozszczepiony na słowo i obraz.
Oogverblindend to filmowy zapis przypadkowej rozmowy telefonicznej między neurotyczną dziewczyną przerażoną zgnilizną i brudem świata a lekarzem z Buenos Aires, wbrew pozorom również pełnym zwątpienia i strachu. Widzimy rzeczywistość oczami głównej bohaterki, przez szybę patrzymy na bezdomnych, drobnych rzezimieszków, śmieci w amsterdamskim kanale. Nic się nie scala w całość, a każda rzecz, wyabstrahowana z kontekstu i oglądana w przybliżeniu, staje się dziwna, przerażająca.
Skrawki ujęć, niepełne kadry, długie momenty, podczas których widzimy tylko czarny ekran, gdy dobiega nas jedynie głos z offu - to wszystko składa się na oryginalne słuchowisko zmontowane z przebłysków obrazów rzeczywistości, opowiadające o niedostosowaniu, o poszukiwaniu duchowości i sensu mimo wyjałowienia emocjonalnego, o namiastkach życia i obserwowaniu świata bez bycia jego częścią.
