Meksykański kandydat do Oscara w reżyserii Michela Franco jest obrazem pełnym goryczy i okrucieństwa, który niewątpliwie daje do myślenia. Film doceniony m.in. w Cannes, gdzie zdobył nagrodę główną w sekcji Un Certain Regard, z pewnością zasługuje na uwagę, szczególnie wielbicieli meksykańskiego kina artystycznego, ale nie tylko.

Reżyser operuje przede wszystkim niedopowiedzeniem i przemilczeniem, już w pierwszych scenach niezwykle trudno się zorientować, co właściwie zaszło. W kolejnych sekwencjach okazuje się, że miała miejsce wielka tragedia, której szczegółów możemy się tylko domyślać. Jedno jest pewne – od tej pory życie Roberto i Alejandry odmieni się diametralnie i oboje nie będą potrafili sobie z tym poradzić.

Roberto i jego nastoletnia córa Alejandra przeprowadzają się do Mexico City, gdzie mają zacząć nowe, wspaniałe życie. Mężczyzna zaczyna pracę jako szef kuchni, Alejandra próbuje się odnaleźć w nowej szkole, szybko zyskuje grono przyjaciół, którzy okażą się jej przekleństwem. W świecie ogólnodostępnego Internetu i alkoholu nastolatki nie mają żadnych hamulców- liczy się przede wszystkim dobra zabawa, najlepiej kosztem kozła ofiarnego- nowej koleżanki. Spirala nakręca się, gdy do Internetu trafia intymne nagranie z Alejandrą w roli głównej. Jednak sytuacja w szkole dziewczyny wydaje się być tylko tłem prawdziwego dramatu – jej relacji z ojcem. Pozornie, troszczą się o siebie, oboje bardzo cierpią, w samotności, skrywają zbyt wiele tajemnic, by otworzyć się przed drugą osobą.

Akcja toczy się leniwie, charakterystyczne wydłużone sekwencje, krótkie, urwane dialogi potęgują efekt przemilczenia, niedopowiedzenia, ale tylko w scenach, w których występuje ojciec z córką. Z kolei, dla przeciwwagi, oko kamery z brutalną dokładnością rejestruje akty przemocy meksykańskich nastolatków, tu wszystko jest jasne, oprawcy triumfują. Gdy Alejandra nieoczekiwania znika paradoksalnie sprawa wychodzi na jaw, w napięciu czekałam na jedną z ostatnich scen, która mnie nie rozczarowała, a wręcz – wgniotła w fotel.

„Pragnienie miłości” to surowe, pełne goryczy kino artystyczne, które wstrząśnie, a na pewno wywoła głębokie emocje, polecam wielbicielom mocnych wrażeń.