opis
Czasami kamera jest jak broń. Dziedzińce w więzieniu Corchoran (USA) są porozcinane jak kawałki tortu. Na ich wierzchołkach czuwają kamery i uzbrojeni strażnicy. Kiedy więźniowie się biją, pozostali rzucają się na ziemię, bo wiedzą, że padną strzały.
Harun Farocki pokazuje sceny ilustrujące, jak machina funkcjonuje i uśmierca „więzienie”. Materiał Farockiego fascynuje doborem filmowanych miejsc i perspektywą spojrzenia. Sceny z filmów fabularnych, dokumentalnych i propagandowych zawsze pokazują więźnia, jako osobę wykluczoną, potencjalnie agresywną, ewentualnie zaburzoną psychicznie.
