"Z archiwum X" to na pewno jeden z najoryginalniejszych i najbardziej klimatycznych seriali w historii telewizji. Dziesiątki odcinków, setki pochwał i doskonałych recenzji, miliony fanów na całym świecie co tydzień przed telewizorami. Reżyser serii Chris Carter, po kilku latach rozłąki ze swoimi bohaterami, postanowił już po raz drugi przenieść ich przygodny na kinowy ekran. Za pierwszym razem („Z archiwum X: Pokonać przyszłość” z roku 1998) skończyło się to raczej klapą, gdyż w przeciwieństwie do wielu telewizyjnych odcinków, obraz nie porywał. Teraz niestety było chyba jeszcze gorzej...

Fabuły serialu nie trzeba raczej specjalnie nikomu przybliżać. Agenci Fox Mulder i Dana Scully pracują w FBI w specjalnej komórce zajmującej się rozwiązywaniem spraw mających podłoże paranormalne. On, ślepo wierzący w istnienie kosmitów, wampirów i wszelkiej maści potworów oraz zjawisk nie z tego świata. Ona natomiast jest lekarką o ścisłym umyśle, która stara się ogarnąć wszystko swoim rozumem. Akcja filmu ma miejsce 6 lat po zakończeniu ostatniego odcinka popularnej serii. Choć zarówno Mulder jak i Scully już dawno w FBI nie pracują, to zostają jeszcze raz wezwani, aby zmierzyć się ze zjawiskami nadprzyrodzonymi. Tym razem mają zdemaskować pewnego jasnowidza, który rzekomo dzięki swoim wizjom potrafi odnajdywać zaginionych i zmarłych... Nietrudno zgadnąć, że obydwoje wyzwanie przyjmą. A wszystko to dla agentki FBI Monici Bannan, która zaginęła w tajemniczych okolicznościach. Więcej szczegółów fabuły oczywiście nie zdradzę, gdyż intencją reżysera było, aby przed seansem widzowie wiedzieli o treści obrazu jak najmniej. Teraz już wiem dlaczego. Carter po prostu nie ma widzowi nic ciekawego do zaoferowania…

Serial "Z archiwum X" kojarzy mi się przede wszystkim z niezapomnianym, mrocznym i tajemniczym klimatem. Natomiast w filmie niestety tego wszystkiego zabrakło... Akcja tego "dzieła" niby jest ciekawa i wciąga już od pierwszej sceny (wrażenie potęgują świetne zdjęcia i muzyka), jednak z każdą następną minutą film staje się coraz bardziej przewidywalny, a opowiadana historia nużąca i banalna. Chyba wszyscy spodziewali się, że wersja kinowa zaskoczy nas niesamowitym scenariuszem... Niestety zaskoczyła jedynie nudną i nieciekawą fabułą. Przez wiele lat z zapartym tchem śledziłem zmagania Muldera i Scully ze zjawiskami paranormalnymi. I przyznam szczerze, że niewiele widziałem słabszych odcinków, niż ten blisko dwugodzinny, zaserwowany nam ostatnio w kinie.

Aktorsko "Z archiwum X: Chce wierzyć" prezentuje się nieźle. Gilliam Anderson i David Duchovny już na zawsze będą kojarzeni ze swoimi postaciami. Odgrywają oni swoje role jak zwykle bardzo przekonująco. Zarówno teraz jak i kilka lat temu widać między nimi tą szczególną chemię. Widz wie od razu, że rozumieją się bez słów. Także postaci drugiego planu (Amanda Peet, Xzibit,  Billy Connolly) prezentują się poprawnie i swoją grą nie irytują.

Podsumowując, mamy niestety do czynienia z porażką. Jak widać, to co sprawdza się na małym telewizyjnym ekranie, nie zawsze musi stać się ogromnym hitem w kinach. Scenarzystom zabrakło niestety pomysłu i uroczyli nas kiepskim filmem science – fiction, który, gdyby nie sentyment fanów serialu do pary sympatycznych agentów FBI, prawdopodobnie przeszedłby całkowicie bez echa. I niech Chris Carter nie próbuje nam wmówić że "archiwum x" bez duszy, napięcia, klimatu i ANI JEDNEJ mrożącej krew w żyłach sceny, to już to samo "archiwum" co kiedyś. Bo tak niestety po prostu nie jest…