opis
Film "Martwi geje i żywe lesbijki" to nietuzinkowy dokument, zaskakujący już od pierwszego ujęcia przede wszystkim główną tezą obrazu. Reżyser Rosa von Praunheim nakręcił w bardzo oszczędny filmowo, klasyczny sposób wywiady z kilkoma osobami homoseksualnymi. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie fakt, że pokazane lesbijki to przede wszystkim młode aktywistki, które angażują się w walkę, natomiast geje to wyłącznie panowie w podeszłym wieku, którzy najczęściej mają za sobą doświadczenia obozowe i stygmat różowego trójkąta.
Reżyser poprzez swój film stawia tezę, jakoby po II wojnie światowej ruch homoseksualny zaczął powoli ustępować miejsca ruchowi lesbijskiemu. Współcześnie to właśnie lesbijki stanowią aktywną stronę w ruchu LGBT, na co wskazują biografie kobiet przedstawione przez von Praunheim. Natomiast mężczyźni, prześladowani w Niemczech już od początku lat 30. na mocy paragrafu 175, pozostali jedynie świadkami, strażnikami pamięci zaszczutej mniejszości.
