opis
Nakręcony w technice cinemascope (dającej panoramiczny, dwukrotnie dłuższy obraz niż normalnie) film jest wizjonerskim zapisem, procesu twórczego niemieckiego artysty. W 1993 roku Kiefer wyjechał z Niemiec do La Riboute, opuszczonej fabryki jedwabiu we Francji. Od 2000 roku tworzy tam „dzieło totalne” zajmujące, przepastny, bo 35 hektarowy teren dawnej przędzalni.
La Ribaute obecnie przypomina bezludną wioskę składającą się z poprzemysłowych ruin: szklanych pawilonów, na wpół-rozebranych magazynów, podziemnych schronów. Kiefer łączy je na różne sposoby, montując między nimi instalacje, ale też konstruując podziemny tunel prowadzący do siedmiu pomieszczeń (odpowiednika siedmiu pałaców niebieskich, przez które przechodzi dusza po śmierci, opisanych w kabalistycznych tekstach). Tu i ówdzie post-industrialny pejzaż przecina las betonowych wież przypominających chwiejne domki z kart.
