opis
Daniel Carleton Gajdusek to jeden z geniuszy mających decydujący wpływ na rozwój medycyny - za swoje badania dotyczące chorób ludzkiego mózgu dostał w 1976 roku nagrodę Nobla.
Przez wiele lat mieszkał w odległych od cywilizacji miejscach w Ameryce Południowej. Dla tubylców był pierwszym białym człowiekiem, z którym się zetknęli. Niektóre ze spotkanych przez niego plemion żyły wciąż w epoce kamiennej. Gajdusek był nimi zafascynowany. Od dzieciństwa prześladowany za swą „inność” – zamiłowanie do książek i brak zainteresowania kobietami - z ulgą odkrył kultury, w których system moralny akceptował homoseksualizm jako jedną z form erotycznej ekspresji. Zdolności lingwistyczne (podczas podróży odkrył 14 nieznanych języków) pozwoliły mu szybko stawać się akceptowanym gościem nawet wśród kanibali. To właśnie żmudne badania nad członkami tej społeczności pozwoliły mu dokonać przełomu w naszej wiedzy o ludzkim mózgu. W każdą ze swoich wypraw Gajdusek zabierał kamerę, żeby rejestrować obyczaje i sposób życia tubylców. Jego filmy nie są wyłącznie chłodną antropologiczną rejestracją; to zapis intymnej relacji z Innym.
Gajdusek adoptował 57 dzieci z całego świata, zapewniając im opiekę i pomoc w dorosłym życiu w USA. Czułość, z jaką odnosił się do niektórych z nich wywoływała plotki. W 1996 roku został oskarżony o molestowanie seksualne jednego z podopiecznych. W jego obronę zaangażowały się setki naukowców z całego świata. Bronili go także jego wychowankowie, często dorośli już ludzie. Proces przybrał jednak nieoczekiwany obrót…
