opis
Ciało kobiety doświadczające radykalnej przemiany w okresie ciąży wpisane zostaje zazwyczaj w porządek medyczny. Ulokowana na położniczym stole, oświetlona lampami, otoczona lekarzami i sprzętem ambulatoryjnym kobieta rzadko czuje się komfortowo.
Poród, który wydawałby się jednym z najbardziej naturalnych, fizjologicznie uwarunkowanych momentów życia zarówno matki, jak i dziecka, zmienia się pod wpływem klinicznej procedury i interwencji w chirurgiczny zabieg. Ciało jawi się jako bezbronne, nieprzygotowane, wymagające pomocy. W zachodniej medycynie, w nowoczesnym szpitalu coraz częściej jest ono rozkrajane, zaś samo przyjście dziecka na świat stymulowane, wspomagane poprzez wysiłki lekarzy i środki farmakologiczne. Informacje o coraz częstszych trudnościach, towarzyszących utrzymaniu i przeżywaniu ciąży, porodu oraz połogu wzmagają niepokój i wytrącają z poczucia bezpieczeństwa kobiety oczekujące swojego pierwszego potomka.
Film opowiada o miejscu, które stworzone zostało jako alternatywa. Przyszłe mamy zjeżdżają do kliniki doktora Yoshimury, w poszukiwaniu naturalnego doświadczenia porodu. Usytuowana w środku lasu, w centralnej Japonii, rezydencja staje się miejscem przygotowań – zarówno dla ich ciała, jak i psychiki. Mieszkanki kliniki, bo trudno nazwać je pacjentkami, opowiadają o wątpliwościach, lękach i trudnościach. Przekonują się, że ciąża jest procesem, związanym z transformacją i przekroczeniem. Ćwiczą, spędzają czas na świeżym powietrzu i w kontakcie z naturą dzielą się refleksjami i doświadczeniami.
Dla każdej z nich wyzwaniem okazuje się coś innego. Jedna z bohaterek zmaga się z zakorzenioną w jej pamięci, ukształtowaną przez filmowy obraz, bolesną i skrajnie nieprzyjemną wizją porodu. Inna nie ufa lekarzom i medycznej tendencji szybkiego podawania leków i uśmierzających ból środków. Kolejna, opuszczona przez partnera, przygotowuje się na przyjście dziecka opiekując się kilkuletnią córeczką, która będzie towarzyszyć jej przy rozwiązaniu. Obecność rodzin w trakcie porodu, w tym także małych dzieci jest wyjątkową możliwością, która pozwala wpisać poród w życie rodziny i pozwala go oswoić, przyjąć oraz zaakceptować związane z nim trudności czy niedogodności.
Kamera towarzyszy kobietom w najbardziej intymnych momentach. Obraz staje się studium przyjmowania dziecka przez matki i najbliższych – pierwszy dotyk, przytulenie, wspólna obecność jawią się tutaj jako najbardziej niezbędne i zarazem jedyne konieczne zabiegi.
