biografia
Giuseppe Tornatore, najbardziej znany jako scenarzysta i reżyser nagrodzonego Oskarem filmu "Cinema Paradiso" i dramatu "Malena”. Tornatore urodził się 27 maja 1956 w Bagherii, w niewielkim miasteczku na obrzeżach Palermo na Sycylii. W wieku lat szesnastu, będąc uczniem miejscowego liceum, wyreżyserował dwie sztuki teatralne: "Bella Vita" Luigiego Pirandello i "L'Arte della Commedia" Edoardo De Filippo. Tego samego roku zrobił krótki film zatytułowany "Il Carretto", który przyciągnął uwagę telewizji RAI, z którą rozpoczął ścisłą współpracę w 1979 Wtedy, jeden po drugim, powstało kilka filmów telewizyjnych: "Portrait of a Thief", "Meeting with Francesco Rosi", "Sicilian Writers" oraz filmy: "Giovanni Verga", "Luigi Pirandello", "Vitaliano Brancat", "Leonardo Sciascia", i "Guttuso's Diary". W 1982, Tornatore zdobył nagrodę za najlepszy film dokumentalny na Festivalu Filmowym w Salerno za "Ethnic Minorities in Sicily". Debiutem fabularnym Tornatore była adaptacja noweli Giuseppe Marazzo "Il Camorrista", opowiadającej historię włoskiego dziennikarza walczącego z mafią, z Benem Gazzara i Laurą del Sol. Film zdobył Nastro d'Argento i Italian Golden Globe dla najlepszego młodego reżysera. Franco Cristaldi - producent kilku bardziej znanych filmów Felliniego, dostrzegł niezwykły potencjał kryjący się w pierwszym filmie Tornatore. Zachęcał go do dalszej pracy nad kolejnymi filmami. Ostatecznie, doprowadziło to do projektu, który stworzyli razem, do drugiego filmu Tornatore, przełomowego "Cinema Paradiso", kręconego na Sycylii z udziałem takich aktorów jak: Philippe Noiret, Jacques Perrin, Salvatore Cascio i Enzo Cannavale. Był to również pierwszy wspólny film Tornatore i kompozytora Enio Morricone - współpraca ta trwa do dziś. Film zdobył Specjalną Nagrodę Jury na Festiwalu w Cannes w 1989, Złoty Glob w 1989, oraz Oscara dla najlepszego filmu zagranicznego w 1990 r. Film zdobył także Nagrodę Specjalną Felix, nagrodę BEFTA w 1991 i odniósł sukces na skalę międzynarodową. Trzeci film Tornatore, "Everybody's Fine", który reżyser określił jako "film drogi, słodko-gorzką komedię, thriller" z Marcello Mastroiannim, Michele Morgan i Salvatore Cascio. Film zdobył nagrodę OCIC w 1990 r. na Festiwalu Filmowym w Cannes oraz Srebrną Wstążkę we Włoszech za najlepszą, oryginalną historię. W 1990 Tornatore został jednym z założycieli Philip Morris Cinema Project, która za cel postawiła sobie przywrócenie świetności klasyce kina włoskiego. Tornatore uczestniczył w pracach nad takimi filmami jak "La Terra Trema" Luchino Viscontiego, "Shoeshine" De Sicii", "Il Cappotto" Alberto Lattuady i "Il Bell'Antonio" Mauro Bologniniego. Udało mu się również przywrócić dawną świetność wielu filmom krótkometrażowym autorstwa takich mistrzów jak: Antonioni, Comencini, Olmi, Petri, Pontecorvo, Dino Risi, Vancini, Visconti, Zurlini i w ten sposób uratować je od zapomnienia. Rok 1991 Tornatore spędził za kamerą "Cane Blu", części filmu odcinkowego "La Domenica Specialmente" ("Especially on Sunday"). Także w 1991 założył w Rzymie, ze swoim starszym bratem Francesco, firmę, która wyprodukowała kilka włoskich filmów fabularnych. W latach 1992-93 Tornatore prowadził wykłady na Uniwersytecie w Palermo, znalazł też czas na stworzenie programu telewizyjnego poświęconego pamięci pierwszej rocznicy zabójstwa sędziego, zaangażowanego w walkę z mafią, Giovanniego Falcone. Czwarty film Tornatore powstał w 1994 r. Był to "Czysta Formalność” ("Una Pura Formalita"), z udziałem Gerarda Depardieu, Romana Polańskiego i Sergio Rubiniego. W 1995 r. Tornatore nakręcił "Sprzedawcę Marzeń” ("L'Uomo delle Stelle") z Sergio Castellitto, Tizianą Lodato, Leopoldo Trieste i Nicolą Di Pinto. Film zdobył Nagrodę Specjalną Jury na Festiwalu Filmowym w Wenecji, a potem był jeszcze nominowany do Oskara w kategorii Najlepszy Film Zagraniczny.
Film zdobył także kilka Srebrnych Wstążek (Nastri d’Argenti) we Włoszech w kategoriach: najlepszy aktor, najlepsza rola drugoplanowa, najlepsze zdjęcia i najlepsza scenografia, oraz trzy nagrody Donatello. Jeszcze w tym samym roku, reżyserując dla własnej firmy Sciarlo oraz dla Istituto Luce, Tornatore stworzył antologię filmu zatytułowaną "Lo Schermo a Tre Punte", będącą kompilacją filmowych impresji poświęconych Sycylii. Kolejny film Tornatore również zdobył uznanie: "The Legend of 1900" to baśń o pianiście (Tim Roth), który spędził całe swoje życie na morzu. W 1998 r. Tornatore otrzymał najwyższe odznaczenie państwowe za swój wkład do włoskiej kinematografii. Kolejnym filmem reżysera była "Malena” (2000), historia pięknej, młodej wdowy, która wyzwala w młodym chłopcu pragnienie wolności, odwagę i determinację w dążeniu do niemożliwego; wszystko w ogarniętych chaosem i nietolerancją wojennych Włoszech.
