biografia
Aktorka, do dziś utożsamiana przede wszystkim z rolą Marusi w serialu „Czterej pancerni i pies”.
Urodziła się na Białorusi. Przez krótki
okres studiowała polonistykę we Wrocławiu, jednak koleje losu sprawiły,
że zmieniła kurs i zdecydowała się na aktorstwo w PWSFTViT w Łodzi
(dyplom w 1964 roku).
Po studiach z miejsca otrzymała angaż w Teatrze Powszechnym w Łodzi,
gdzie gościła przez cztery kolejne lata, by w 1968 roku przenieść się do
Teatru Współczesnego w Warszawie. Za rolę Julii w dramacie Szekspira na
deskach tego pierwszego, otrzymała nagrodę podczas Festiwalu Teatrów
Dramatycznych.
Jej kariera zaczęła się jak w bajce – jako początkująca studentka
polonistyki została bowiem „wypatrzona” przez jednego z fotoreporterów w
barze mlecznym. Wzięła udział w sesji zdjęciowej do pisma „Dookoła
świata” i została Dziewczyną Tygodnia.
Już wkrótce otrzymała
propozycję wzięcia udziału w castingu do „Szatana z siódmej klasy”
(1960), w którym w efekcie zadebiutowała. W tym samym roku pojawiła się
też w filmie politycznym „Rzeczywistość” Antoniego Bohdziewicza.
Ładna i zdolna, szybko została zauważona i bez trudu otrzymywała dalsze propozycje.
W 1963 roku wystąpiła u boku Zbyszka Cybulskiego w obyczajowym filmie
Aleksandra Ścibora-Rylskiego „Ich dzień powszedni”, zaś rok 1964 to dwie
główne role Raksy (w „Beacie” Anny Sokołowskiej oraz w „Panience z
okienka” Marii Kaniewskiej) oraz występ u Wojciecha Jerzego Hasa w
arcydziele „Rękopis znaleziony w Saragossie”.
W 1965 roku zagrała Helenę – miłość Olbromskiego (w tej roli Daniel
Olbrychski) w ekranizacji „Popiołów” w reżyserii Andrzeja Wajdy, a w
1966 roku ponownie spotkała się z Marią Kaniewską na planie „Palca
bożego”.
W tymże roku rozpoczęła się jej przygoda z bijącym
rekordy popularności serialem „Czterej pancerni i pies” Andrzeja
Czekalskiego i Konrada Nałęckiego z Januszem Gajosem i Franciszkiem
Pieczką w rolach głównych. Kreacja Marusi przyniosła jej ogromną
popularność w kraju i poza jego granicami oraz Nagrodę Ministra Obrony
Narodowej I stopnia.
W 1967 roku zagrała główną rolę w komedii Hieronima Przybyła „Paryż –
Warszawa bez wizy”, rok później wystąpiła w komedii muzycznej Stanisława
Barei „Przygoda z piosenką”.
W międzyczasie zagrała tytułową rolę w filmie produkcji ZSRR „Zosia” (nagroda pisma „Sowietskij Ekran” na MFF w Moskwie).
W późniejszych latach wystąpiła w trzech produkcjach węgierskich, w
kraju pojawiając się w roli królowej Ody w fabularyzowanym filmie „Dux
Polonorum – Niemcza 1017 rok” (1978), opowiadającym o Bolesławie
Chrobrym oraz jako Cecylia w „Arii dla atlety” Filipa Bajona.
W filmie grywała jednak coraz mniej. Ostatnią rolą Raksy jest występ u Marka Piwowskiego w „Uprowadzeniu Agaty” (1993).
W latach 1967, 1969 i 1970 nagradzana była „Srebrną Maską” w plebiscycie
na najpopularniejszą aktorkę. Otrzymała odznaczenia państwowe Złoty
Krzyż Zasługi (1974) oraz odznakę „Zasłużony Działacz Kultury” (1979).
Po odejściu od zawodu aktorskiego, Pola Raksa zajęła się modą.
