Bogusław Linda

Polski aktor oraz reżyser filmowy, jeden z pierwszych rodzimych gwiazdorów z prawdziwego zdarzenia. Urodził się 27 czerwca 1952 roku w Toruniu. Jest absolwentem PWST im. Ludwika Solskiego w Krakowie (studia skończył w 1975 roku).

Początki kariery aktorskiej wiążą się z występami w Starym Teatrze w Krakowie W latach 1977-1981 pracował we wrocławskim Teatrze Polskim, później był zaangażowany w warszawskich teatrach: Współczesnym i Studio.

Sceniczna kariera Lindy obejmuje kilkanaście ról. Jego pierwszym występem przed kamerą był udział w serialu „Czarne chmury” (1973). Na dużym ekranie zadebiutował w 1976 roku w „Dagny”, wystąpił też w małej roli w „Wodzireju” Feliksa Falka (1977). W 1980 roku zagrał pierwszą główną rolę w filmie „Punkt widzenia” Janusza Zaorskiego.

Na początku lat 80-tych wystąpił dwukrotnie u Agnieszki Holland w filmie „Gorączka” (1980) oraz „Kobieta samotna” (1981, dystrybuowany w 1988) , stworzył też znakomitą kreację w „Przypadku” Krzysztofa Kieślowskiego (1981 rok, dystrybuowany w 1987 roku; 7 lat później spotkał się z reżyserem na planie filmu „Dekalog VII”). Pojawił się też m.in. u Andrzeja Wajdy w „Człowieku z żelaza” (1981), w „Dreszczach” (1981) Wojciecha Marczewskiego, w „Matce królów” (1983) Janusza Zaorskiego, a także w dwóch filmach produkcji węgierskiej (oba w 1983 roku). Zapisał się wówczas w powszechnej świadomości jako aktor kreujący bohaterów naznaczonych problemami egzystencjalnymi, dokonujących ważnych, życiowych wyborów, zmagających się z trudną rzeczywistością.

Niespełna kilka lat później nastąpiła diametralna zmiana emploi aktora. Nowy wizerunek ukształtowały występy w takich filmach jak „Zabij mnie, glino” (1987) Jacka Bromskiego, „Kroll” (1991), „Psy” (1992) oraz „Psy II: Ostatnia krew” (1994) Władysława Pasikowskiego, w których zagrał role „twardzieli”, zyskując status gwiazdy i stając się idolem młodego pokolenia widzów. Niektóre słowa Franza Mauera, w rolę którego wcielił się Linda w „Psach” do dziś funkcjonują w obiegu najczęściej cytowanych tekstów filmowych, które na stałe weszły do języka potocznego („Co ty k....wiesz o zabijaniu” itp.).

W 1993 roku wystąpił w „Jańciu Wodniku” Jana Jakuba Kolskiego, w 1995 – jako zamachowiec w „Prowokatorze” Krzysztofa Langa oraz jako tytułowy „Tato” w filmie Macieja Ślesickiego. Kolejne lata to występy w kontrowersyjnej „Szamance” Andrzeja Żuławskiego (1996), głośnym filmie „Szczęśliwego Nowego Jorku” (1997) Janusza Zaorskiego, czy - obok debiutującej Agnieszki Włodarczyk w „Sarze” Macieja Ślesickiego (1997).

Aktor wielokrotnie współpracował później z Władysławem Pasikowskim – w 1996 roku podczas realizacji „Słodko gorzkiego”, w roli Kellera w wojennych „Demonach wojny wg Goi” (1998), czy w „Operacji Samum” (1999). W 1999 roku stworzył wybitną kreację w „Panu Tadeuszu” Andrzeja Wajdy, wcielając się w postać księdza Robaka, w 2001 z kolei zagrał Petroniusza w głośnej ekranizacji „Quo Vadis” Jerzego Kawalerowicza.

W latach 2003-2006 grał w serialu „Fala zbrodni”, w 2003 – w telewizyjnym filmie „Tak czy nie?”. W 2005 roku pojawił się w roli Dżokera w filmie „Czas surferów”, a w 2006 – w polsko-amerykańskiej produkcji w reżyserii Piotra Uklańskiego „Summer Love” oraz w ciepłej komedii Jana Jakuba Kolskiego „Jasminum”, w której aktor sparodiował w pewnym sensie samego siebie jako „wielkiego gwiazdora”.

Aktorstwo nie jest jedyną dziedziną twórczej aktywności Bogusława Lindy. Od 1988 roku zajmuje się on także reżyserią. Pierwszym zrealizowanym przez niego filmem był obraz zatytułowany „Koniec” (1988, także autor scenariusza). W 1990 roku nakręcił „Seszele”, w 2000 - komedię sensacyjną „Sezon na leszcza”, a w 2006 - „Jasne błękitne okna” z Joanną Brodzik i Beatą Kawką w rolach głównych.

Aktor jest pięciokrotnym zdobywcą Nagrody za Najlepszą Rolę Męską na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni: w 1981 roku za rolę w filmie „Gorączka”, w 1987 – podwójna nagroda - za rolę w rozpowszechnianym dopiero wówczas „półkowniku” Krzysztofa Kieślowskiego „Przypadek” oraz w „Magnacie” Filipa Bajona, w 1988 za kreację w kolejnym, po latach dopuszczonym do dystrybucji filmie „Kobieta samotna” Agnieszki Holland, w 1995 za rolę tytułowego „Taty”.

Jego film „Sezon na leszcza” otrzymał na tym festiwalu nagrodę w kategorii Najlepszy Musical lub Komedia (2001). W 2005 roku nagrał wraz z zespołem Świetliki, płytę zatytułowaną „Las Putas Melancolicas”, wcześniej „zasłynął” jako wokalista wykonując polską wersję utworu Leonarda Cohena „I’m Your Man”, który promował film Macieja Ślesickiego - „Sara”.